گوش (ایزد)

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

گوش یا گوشورون یا گئوش یا گئو به معنی گاو یکی از نام‌های ایزدِ نگهبان چارپایان است. در یسنا هات ۲۶ روانِ گوشَ نیک کُنشی مورد ستایش قرار گرفته‌است. یشتی از کتاب یشت‌ها به نام گوش‌یشت یا دُروسَپ یشت در ستایش این ایزد است.

ابوریحان بیرونی در آثار الباقیه آورده: روز چهاردهم (ماه دی) روز گوش است که آنرا سیرسور نیز می‌نامند. در این روز ایرانیان سیر و شراب می‌خورند و سبزی‌ها را با گوشت‌هائی که استعاذه از شیطان بر آن خوانده‌اند، می‌پزند و سبب این است که شیاطین (دیوان) را که پس از قتل جمشید چیره شده‌بودند، مردم ایذاء آنان را دفع کردند و از قتل جمشید حزین گشتند و سوگند یاد کردند به چربی نزدیک نشوند و اینکار در ایشان سنت ماند. ایزدگوش از همکاران امشاسپند بهمن است. به گفتهٔ بندهش گیاه میزورس به ایزدگوش تعلق دارد.[۱]

 

پانویس

↑ اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی، ص ۶۱۴

 

منابع

عفیفی، رحیم. اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی. چاپ اول. تهران: انتشارات توس، ۱۳۷۴. ISBN 964-315-737-8.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...