اشه وهیشته

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

اردیبهشت یا ارته وهیشته یا اشه وهیشته، به معنی بهترین اشه یا برترین ارته (راستی)، زیباترین نماد از نظام جهانی قانون ایزدی و نظم اخلاقی در این جهان است.اردیبهشت که دومین امشاسپند محسوب می شود، یکی از امشاسپندان مذکر است. و کسانی که او را خشنود نکنند از بهشت محرومند.این امشاسپند نه تنها نظم در جهان را برقرار می سازد، بلکه نگران نظم دنیای مینوی و دوزخ نیز هست.نماینده جهانی او آتش است.

 

معرفی

اردیبهشت (در زبان اوستایی: آشا)، دومین امشاسپند است. این موجود در اصل همان آرتا یا ریتای هندی است، که در زمانهای بعد آشاواهیشست نام گرفت که به معنای آشای برتر می باشد.

این امشاسپند پاسدار و نگهبان آتش و یا عناصری که در عین حال بازگو کنندهٔ طبیعت آتش هستند، می باشد. او ضامن ِپایداری نظم جهان است، چه نظم اخلاقی و چه نظم فیزیکی یا همان نظم مادی.

دشمن و رقیب اصلی اردیبهشت، دنیای دیوان و پلیدی‌ها می باشد.[۱]

 

نقش

در ایران باستان نقش بزرگی به آتش و در نتیجه به امشاسپند مربوط بدان محول شده است. وی از جمله وظیفهٔ پاسداری از میثاق‌ها را بر عهده دارد. آتش از طرفی، وسیله ای مؤثر برای مبارزه با دیوان و شیاطین است و بعنوان والاترین عنصر تقدیس، شهرت کامل دارد.

به خاطر احترام به همین امشاسپند و توجه به آتش، ایرانیان در چشم همسایگان خویش قومی آتش پرست جلوه می کردند.[۲] حتی تا زمان سلطهٔ اسلام نیز در شهرهای ایرانی که اقامتگاه تعداد قابل توجهی از پیروان آئین مزدایی بود، آتشکده‌های متعددی وجود داشت.

در مزدیسنا زندگانی عبارت است از طی مدارج سعادت و کمال در این جهان واز پرتو آن به ساحت قدس پروردگار پیوستن در جهان دیگر. (هفت مرحله روحانی- پیروی و کمک خواستن از امشاسپندان) اشا و هیشت (اردی بهشت)راستی ودرستی نام یکی دیگراز(دومین) امشاسپندان می‌باشد. در اوستا اشا و هیشت، در پهلوی ارت وهیشت و در فارسی اردی بهشت است.جزء اولی کلمه " اشا از دسته واژه‌هایی است که معنی آن بسیار گسترده است: راستی و درستی، تقدس، قانون و آیین ایزدی، پاکی. جزء دیگر این واژه که «وهیشت» باشد صفت برترین است یعنی بهترین. پس معنی آن بهترین راستی ودرستی است.

در عالم روحانی نماینده صفت راستی و درستی وپاکی و تقدس مزدا اهورا است و در عالم مادی نگهبانی آ تش. «قانون اشا: قانون راستی و هنجار هستی در هر دو بخش گیتی و مینو» گل مرزنگوش مخصوص اوست.

اردیبهشت زیباترین امشاسپند و نمادی است از نظام جهانی، قانون ایزدی و نظم اخلاقی در این جهان.سخن درست گفته شده، آیین خوب برگزار شده، گندم به سامان رشد کرده و مفاهیمی از این نوع، نشانه‌ای از اردیبهشت دارند.او نیایشها را زیر نظر دارد.آنانکه اردیبهشت را خوشحال نکنند از بهشت محرومند.این امشاسپند نه تنها نظم را در روی زمین برقرار می‌سازد، بلکه حتی نگران نظم دنیوی و دوزخ نیز هست و مراقبت می‌کند که دیوان و بدکاران را بیش از آنچه سزایشان است تنبیه نکنند.نماینده این جهانی او آتش است.از اوقات روز، وقت نیمروز (ربیهوین، رپیثوین) به او تعلق دارد.یاران او ایزدان سروش، آذر، بهرام و نریوسنگ هستند.این امشاسپند مذکر است.

 

پانویس‌ها

↑ اساطیر ملل آسیایی، جلد اول(اساطیر پارسی و چینی)، اثر: جی.مناسک و م.سویمی، چاپ اول، صفحه: 8

↑ اساطیر ملل آسیایی، جلد اول(اساطیر پارسی و چینی)، اثر: جی.مناسک و م.سویمی، چاپ اول، صفحه: 8

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...