اشتاد

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

اشتاد یا ایزدبانو اشتاد، در اساطیر ایران نام یک ایزدبانو است که ایزد پایدار روز بیست و هشتم هر ماه نامیده می‌شد.روز بیست و ششم هر ماه، آغاز گاهنبار سوم است.

اصل واژهٔ اشتاد در اصل ارشتاد یا ارشتات بوده که در طی گذر زمان به اشتاد تبدیل شده‌است. ارشتات به معنای راستی و درستی است و در یسنا ۱۶، فقرهٔ۶ و همینطور در دو سی روزهٔ کوچک و بزرگ، فقرهٔ۲۶، در ردیف سی فرشته مربوط به روزهای ماه به شمار آمده‌است.

گل خاص اشتاد، گل لاله است.

 

دربارهٔ

در آئین مزدیسنا معروف است که خداوند، زمین را در اشتاد روز آفرید. بنا به این روایت برخی اشتاد روز را، روزی سعد [=خوش یُمن] دانسته اند، امّا پارسیان آن را روزی نحس [=بد یُمن] محسوب می کردند.

اشتاد همچنین رهنمای مینویان و جهانیان شمرده شده و با دو ایزد دیگر، یعنی: زامیاد (ایزد زمین) و رشن ارتباط خاص و نزدیک دارد. در بندهش پیرامون این ایزدان آمده است:

«آن سه فره بر چینوت برایستند. آنجا که رشن، روان را آمار کند و اشتاد و زامیاد، روان را بر ترازو بگذارند. »

جستارهای وابسته

سی روز ماه

گاه‌شماری زرتشتی

گاه‌شمار زرتشتی

 

منبع

جان.راسل.هینیلز. شناخت اساطیر ایران. ترجمهٔ باجلان فرّخی. چاپ دوم. تهران: انتشارات اساطیر، ۱۳۸۵. ISBN 964-331-264-X.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...