استویداد

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

استویداد یا اَستو ِهات نام یکی از دیوان مرگ در اساطیر ایران در عصر باستان می باشد.

مرگ برای انسان دهشتناک‌ترین فرجام و در اوستا نیز دیوان مرگ، بسیار ترسناکند. نام استویداد به معنی شکننده و پراکنده کنندهٔ استخوان هاست.

استویداد را کمندی باشد که بدان قربانی خود را به دام می اندازد و با دست زدن بدو، قربانی را در خواب کند و آن گاه بوشاسب درازدست آید.

هنگامی که استویداد بر قربانیان خود سایه می افکند آنان را گرفتار تب می‌کند و چون بدانها بنگرد، مرگ را بر آنان جاری می سازد.[۱]

 

پانویس

اساطیر ایران، جان راسل هینز، ترجمه: محمدحسین باجلان، چاپ دوم، ۱۳۸۵، انتشارات اساطیر، صفحه: 162

 

منبع

جان راسل هینز، اساطیر ایران، ترجمه: محمدحسین باجلان فرخی، چاپ دوم، ۱۳۸۵، انتشارات اساطیر. ISBN 964-331-24-X

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...