پانگو

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

پرتره ای از پانگو، اثر سانچی توهویی

 

پانگو (به چینی سنتی: 盘古 ؛ به چینی ساده شده: 盘古 ؛ به پین یین : Pángǔ ؛ به وید - جایلز : P'an ku) در اسطوره شناسی چین، نام نخستین موجود زنده و خالق و آفرینشگر تمامی اساطیر چین است.

اسطوره آفرینش پانگو یا پان-گو، مفصلترین اساطیر آفرینش چینی است که وجود دارد. این اسطوره را در کتاب‌هایی که در سالهای ۲۰۰ تا ۵۰۰ پس از میلاد نوشته شده‌است، می‌توان یافت.

 

معرفی

درونمایهٔ اصلی این اسطوره، پیدایش نظم از بی‌نظمی و تداوم نظام است. پانگو نخست با جدا ساختن زمین از آسمان، عالم را نظم می‌بخشد. جسد او آسمانها و زمین را شکلی تازه می‌بخشد. بدین گونه که بخش‌های مختلف زمین را با پدید آوردن کوهها و جنگل‌ها و دریاها از هم متمایز می‌سازد.

بعدها که گونگ گونگ هیولا ناخواسته محیط زیست را تباه می‌سازد، ایزدبانوی مادر، نوگوآ، نظم را به جهان بازمی گرداند.

 

آفرینش عالم و انسان

در آغاز، مجموعۀ عالم به تمامی درون تخمی جای داشت. داخل تخم، توده‌ای درهم ریخته و بی‌شکل بود. زمین و آسمان هر دو یکی بودند و از آنجا که نه ماه و نه خورشیدی وجود داشت، سرتاسر هستی یکسره در تاریکی محض به سر می‌برد.

ناگهان از میان این تودۀ تاریک، پان-گو، نخستین موجود سر برآورد.

 

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Pangu»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۰).‎

سهراب هادی. شناخت اسطوره‌های ملل. چاپ اول. تهران: انتشارات تندیس<comma-separator/> ۱۳۷۷. ISBN 964-90858-9-0.

جی.مناسک و ام.سویمی. اساطیر ملل آسیایی. ترجمهٔ محمود مصوررحمانی و خسرو پورحسینی. چاپ اول. تهران: انتشارات مازیار<comma-separator/> ۱۳۵۴. ISBN.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...