سن نین

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

لیو های در حالیکه چان چو(وزغ سه پا) را با خود می برد

 

اصطلاح ژاپنی سن نین یک وام‌واژه (واژه بیگانه) گرفته شده از واژهٔ چینی خیانرن xiānrén (به چینی: 仙人) می‌باشد، که به معنای «فرد جاویدان» است. خود این واژه از کلمهٔ خیان یا جیان xian به معنای نامیرا و جاودانه مشتق شده‌است که در آئین تائوئیسم به موجوداتی متعالی و خارج از جهان مادی، همچون: غول، جن، پری و.... اطلاق می‌شود.

سن نین نام چندین شخصیت اساطیری در ژاپن است. به عنوان مثال، ایککاکو سن نین (一角仙人 «تک شاخ جاودانه») یک اجرای نوه Noh [نوعی موسیقی کلاسیک ژاپنی] بوده که توسط کمپارو زنچیکو (金春禅竹) (زادهٔ: ۱۴۰۵، درگذشت: ۱۴۷۱) اجرا گردیده‌است. همچنین در افسانه‌های ژاپنی از گاما سن نین(虾蟇仙人 «وزغ جاویدان») نام برده شده که افسانه‌ای بر مبنای افسانهٔ چینی لیو های(刘海) می‌باشد، که افسانه‌ای مربوط به قرن دهم بود و از کیمیاگری سخن می‌گفت که راز جاودانگی را از چان چو (وزغ سه پا) آموخته بود.

 

در رسانه

ناروتو (انیمه و مانگا)، که معمولاً به کلمهٔ سایگ (یک زاهد منزوی و گوشه نشین) ترجمه می‌شود، با استفاده از حس داستان پردازی، مبدل به زاهدی شده که پیرمردی دانا محسوب می‌شود که همواره قهرمانان قصه را در تلاش خود برای رسیدن به یک پایان خوش و مطلوب، یاری می‌کند. سن نین معمولاً یا به شکل انسان و یا به صورت یک وزغ انسان نما، نمایش داده می‌شود.

 

منبع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Sennin»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۴ اوت ۲۰۱۰).‎

ژولیت پیگوت. اساطیر ژاپن. ترجمهٔ محمدحسین باجلان فرخی. چاپ اول. تهران: انتشارات اساطیر<comma-separator/> ۱۳۷۳. ISBN.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...