اسنوری استورلوسون

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

در سال ۱۹۴۷، گوستاو وایگلند، مجسمه ساز نروژی، مجسمه‌ای از اسنوری را در ریکهولت بر پا کرد

 

اسنوری استورلوسون Snorri Sturluson ادیب، مورخ و سیاستمدار ایسلندی، متولد ۱۱۷۸ و متوفی به تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۲۴۱، سه بار متوالی به عنوان سخنگوی پارلمان ایسلند برگزیده شد.

مهمترین اثر اسنوری بدون شک ادای منثور، یا ادای جدید است که از سه بخش اصلی به نام‌های: گیلفاگینینگ، اسکالدزکاپارمال و هتاتال تشکیل شده‌است. اسنوری همچنین اثری به نام هایمسکرینگلا دارد که تاریخ پادشاهی نروژ است. این کتاب با حکایت شاهان اسطوره‌ای در اینگلینگاساگا آغاز می‌شود و تا تاریخ نروژ در ابتدای قرون وسطی ادامه می‌یابد. همچنین با توجه به شباهت سبک نگارش، محققین اسنوری را نویسنده اگیلس‌ساگا می‌دانند.

به عنوان یک اسطوره‌نگار و اسطوره‌شناس، اسنوری را می‌توان پیرو مکتب اوهمریسم دانست. اسنوری در ادای منثور این نظریه را ابراز می‌کند که خدایان اسطوره‌ای ابتدا انسان، و در واقع رهبران نظامی کارآمد و مشهوری بوده‌اند که مدفن آنها تبدیل به اماکن محترمی شده‌اند. قبایل مختلف در هنگامه‌ی سختی و جنگ شاهان و فرماندهان درگذشته خود را به یاری می‌خوانده‌اند و کم کم صورت واقعی این افراد به فراموشی سپرده شده و در انتها، شاه یا قهرمان درگذشته، به عنوان یک خدا در یادها ماندگار می‌شود. تا آنجا که وقتی قبیله‌ای به جنگ با قبیلهٔ دیگر می‌رفت، خدای خود را در جنگ با خدای قبیله‌ی دیگر می‌دید.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...