سرس (اساطیر)

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

مجسمه سرس، الهه کشاورزی و رستنی‌ها

 

سِرِس، در اساطیر رومی و دین روم باستان، الهه کشاورزی و رستنی‌ها و همینطور الهه زراعت غلات و نباتات بود، و از سویی الهه باروری و روابط مادرانه به شمار می‌آمد. آیین‌های پرستش او، دارای اشکال مختلفی بود. او خدای مرکزی در تریاد یا سه گانه رومی که اصطلاحاً تریاد پلبیان یا سه گانه آونتین خوانده می‌شد، به شمار می‌آمد، و بعلاوه همراه با دخترش پروسرپینا، جفتی را تشکیل می‌دادند که رومیان آن را به عنوان «آیین‌های یونانی مربوط به الهه زراعت و رستنی» توصیف می‌کردند. او در ازدواج‌های رومیان و همینطور در مراسم مربوط به تشییع جنازه آنان نقش اساسی را ایفا می‌کرد. هفت روز از روزهای ماه آوریل، به وی تعلق داشت که در آن جشنواره معروف به سرآلیا برگزار می‌شد که شامل مراسم محبوب لودی سری آلیز (بازی‌های خاص سرس) بود. او در ماه مه، و در جریان جشن یا جشنواره آمباروالیا، که در زمان برداشت محصولات کشاورزی برگزار می‌شد نیز، گرامی داشته می‌شد. اعمال و وظایف او و همینطور آیین‌های پرستشش، شبیه معادل یونانی او، دمتر می‌باشد و این الهه یونانی، در بسیاری از جنبه‌های اساطیری با سرس، مشترک است.[۱]

 

شرح

سرس، خدابانوی کهن لاتین، خدابانوی رُستنی‌ها محسوب می‌شد و همچون همتای یونانی خود دمتر، در پیوند با دیونیزوس بود.

در سال ۴۹۶قبل از میلاد، سرس در قحطسالی که پیش آمد با دمتر یگانه شد، چراکه با اتکای بر پیشگوئی‌های کتاب‌های یونانی، رم ناچار شد کیش دمتر و دیونیزوس را بپذیرد.[۲]

 

پانویس‌ها

↑ مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۰

↑ اساطیر رم، اثر: استیوارد پرون، ترجمه: محمدحسین باجلان فرخی، چاپ اول، صفحه: ۴۷

 

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Ceres (mythology)»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۰).

استیوارد پرون. اساطیر روم. ترجمهٔ باجلان فرخی. چاپ اول. تهران: انتشارات اساطیر، ۱۳۸۱. ISBN 964-331-110-4.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...