چرا «چنگال خوفناک» خطرناک بود؟

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

تا مدتی طولانی «تیرانوزروس» خطرناک ترین جانور درنده تاریخ زمین به شمار می‌آمد. ولی امروزه می دانیم که در دوره ژوراسیک دایناسوری کوچک (با سه متر طول و 2/1 متر بلندی) ولی بسیار مهاجم و درنده خو از دسته دایناسورهای درنده و گوشتخوار می‌زیست که «داینونیکوس» («چنگال خوفناک») نامیده می شد. طول دست های این جانور تقریباً 4/3 طول پاهایش بود. این جانور، خیلی سریع و چالاک و انعطاف پذیر بود. او به سوی قربانیان خود خیز برمی داشت، بر روی آنها می جهید، گلوی آنها را می درید یا تکه‌ای گوشت از بدنشان می کند؛ آن هم با چنان سرعتی که تا آن زمان در دنیا خزندگان سابقه نداشت.

ضمناً این جانور فقط بر روی دو انگشت پا راه می رفت یا می دوید. انگشت سوم را که انگشتی جدا با ناخنی به شکل داس دسته کوتاه بود، بالاتر از سطح زمین نگاه می‌داشت تا [در اثر اصطکاک با زمین، تیزی خود را از دست ندهد و] غیر قابل استفاده نشود. این انگشت، سلاح جانور بود. او با دندان ها یا دست هایش به طعمه حمله نمی کرد، او با دندان ها یا دست هایش به طعمه حمله نمی کرد، بلکه با انگشت سوم پاهای عقبی که بزرگ و مقاوم بود، به قربانی هجوم می برد.

یک هیئت پژوهشی در سال 1965 میلادی (1344 هـ.ش) در لایه های مربوط به اوایل دوران کرتاسه در مغولستان سنگواره یک «تروپود» را یافت. این جانور نیز چنگال های وحشتناکی داشت که برخلاف «داینونیکوس» در دست هایش قرار گرفته بود. او در هر دست، سه ناخن داشت. دست های این جانور 5/2 متر طول داشت، یعنی تقریباً به درازی تمام بدن «داینو کایروس» (به معنای «دست خوفناک») نامیدند. چون تاکنون فقط یک ساعد این جانور پیدا شده، اندازه دقیق این دایناسور هنوز نامعلوم است. ولی می توان تصور کرد که این جانور به بزرگی تیرانوزروس و حتی احتمالاً بزرگتر از آن بوده است.

یکی از نمونه های بارز «قابلیت دگرگونی» و «تنوع» دایناسورها، «اورنیتومیموس» است. این جانور یکی از هم عصران و خویشاوندان «تیرانوزروس» بود. «اورنیتومیموس» با توجه به ریشه و اصل و نسبش، بدون شک جزو «تروپود» ها یا به عبارت دیگر جزو دایناسورهای درنده و گوشتخوار بود. ولی سنگواره های پیدا شده نشان می دهد که این جانور از هر دو نوع ماده غذایی گیاهی و جانوری تغذیه می کرده است.

«اورنیتومیموس» شبیه شترمرغی سه متری بود. این حیوان، منقاری بدون دندان و دست هایی بلند داشت که احتمالاً با آنها شن و خاک را از روی تخم های مخفی شده دایناسورهای دیگر پس می زد. بعد تخم ها را با منقارش می شکست و مواد داخل آنها را می مکید. این جانور گاهی «استروتیومیموس» (به معنای «شتر مرغ گونه» نیز خوانده می شود) گرچه اسکلتش با اسکلت این پرنده متفاوت است.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...