چرا دایناسورها شکل های گوناگونی داشتند؟

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

شمار زیادی از دایناسورها در مناطق خشک و مرتفع و بسیار دور از مرداب ها و باتلاق ها می زیستند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که هر نوع از آنها منطقه و فضای زیستی مخصوصی داشت و در طول میلیون ها سال، بدن آن نوع، با شرایط زیست محیطی خاص آن منطقه تطابق یافته بود. غذا و فضای زیستی کافی برای تمام گونه های دایناسورها وجد داشت، و چون این گونه ها در شرایط مختلفی می زیستند،‌ شکل های فراوان و گوناگونی نیز یافتند.

«اسکولوزروس» یکی از خویشاوندان «یوپلوسفالوس» نیز که 5/3 تن وزن داشت، از زره خاصی برخوردار بود. زره استخوانی این جانور با برآمدگی های سخت و مقاوم، نیز دو خار خطرناک بر روی دم گرد و گزرمانندش، حتی گرسنه ترین دایناسورهای درنده را ادار می کرد که با ترس و احتیاط به حریم زیستش نزدیک شوند. خطرناک ترین و جنجگوترین نوع «آنکیلوزروس»، «پالئوسینکوس» نام داشت. لبه های جانبی زره این جانور، خارهایافقی دشنه مانندی داشت که هر مهاجمی را فرار می داد.

بقایای سنگواره ای این جانوران سنگین وزن و کم جنب و جوش، در اروپا، آمریکا و آسیا پیداشده است. با توجه به پراکندگی وسیع آنها در زمین، می توان تصور کرد که آنها با وجود سستی و کندی در حرکت، جانورانی مقاوم و سازگار با محیط زیست خود بودند. آنها در حدود اواخر دوره کرتاسه نابود شدند. یعنی نسلشان زمانی منقرض شد که تمام انواع دایناسورها از بین رفته بودند و هیچ نوع دایناسور دیگری در زمین نمی زیست.

آخرین گروهی که در سیر تکاملی دایناسورها پدید آمدند، دایناسورهای شاخدار یا «سراتوپس» ها بودند. سپرهای محافظ گردن- که شکل های گوناگونی داشت- و شاخ های بزرگ و تیزی که بالای چشم ها و روی پوزه داشتند، آنها را از دایناسورهای دیگر متمایز می ساخت. این جانوران در میانه دوره کرتاسه- حدود 100 میلیون سال پیش- در زمین می زیستند.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...