داوینچی و راز تابلوی مونالیزا

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

لئوناردو داوینچی در سال ۱۴۵۲ در شهری کوچک در نزدیکی فلورانس در ایتالیا به دنیا آمد. داوینچی نشانه و خلاصه یک مرد رنسانس می باشد. او نه تنها یک نقاش بلکه یک دانشمند و مخترع نیز بود که ایده هایش قرنها جلوتر از آن زمان بود. نوشته هایش که بیشتر از ۵۰۰ صفحه می باشد شامل موضوعات مختلفی از قبیل ستاره شناسی، آناتومی بدن انسان، گیاه شناسی، زمین شناسی و اختراعات گوناگونی است که هیچ گاه در دوران زندگیش به مرحله ظهور در نیامد.

به دلیل کنجکاوی زیاد، داوینچی همواره به دنبال کشف رازهای جهان پیرامون خود بود به عنوان مثال: چرا ماه نورافشانی می کند، آب بنا بر چه قوانینی پیرامون اجسان جامد حرکت می کند، چرا آسمان آبیست و دهها رویداد غیرقابل توضیح دیگر در قرن پانزدهم.  نقاشی وسیله ای بود که او می توانست یافته های علمی خود را در قالب تابلوهای گوناگون نشان دهد. نتها ۱۵ عدد از نقاشیهای او باقی مانده است که در میان آنها مونالیزا (Mona Lisa) از همه معروفتر می باشد.

داوینچی کار تابلو مونالیزا را پس از سه سال تلاش در سال ۱۵۰۶ بر روی قطعه ای از چوب کاج به پایان رسانید. مونالیزا با نگاه کنجکاوانه و لبخندی مرموز در تور خود به دور دنیا، که از موزه لوور شروع شد، نگاه میلیونها نفر را از سراسر دنیا به خود جلب کرد. چیزی فراتر از یک نقاشی کهنسال در یک جعبه ضد گلوله در موزه لوور است که بی وقفه توجه بینندگان را به خود جلب می کند. واساری (Vasari) که سالها در باره زندگی داوینچی تحقیق کرده است این تابلو را یک شاهکار منحصر به فرد می داند. نکته جالب توجه اینجاست که واساری ابروهای مونالیزا به دقت در مقالات خود شرح می دهد در حالی که مونالیزا شخصی است که اصلا ابرو ندارد! داوینچی خیلی به این تابلو علاقه مند بود طوری که تا زمانی که مونالیزا را به فرانک اول پادشاه فرانسه نفروخته بود هیچگاه آنرا از خود دور نمی کرد و همیشه این تابلو را حتی در مسافرتها به همراه خود داشت.

اولین سوالی که با دیدن مونالیزا به ذهن می رسد اینست که : مونالیزا چهره یک زن است یا مرد؟ به احتمال بیشتر مونالیزا زنی است به نام "Lisa Gheradini del Giocondo"  که از طرف همسر خود به خیانت متهم شد. همچنین احتمال می رود که مونالیزا همان "Isabella of Aragon" یا همسر "Giuliano de' Mecini" باشد. ولی اگر مونالیزا چهره یک مرد باشد، او کیست؟ سانتیمتر به سانتیمتر این تابلو توسط محققان زیادی آنالیز شده است که تلاش داشته اند که راز این تابلو را کشف کنند ولی به هیچ چیز قطعی دست پیدا نکرده اند.

 تحقیقات نشان می دهد که سر مونالیزا بر اساس یک دایره شکل گرفته است که با نگاه کردن به تابلو می توان آنرا تشخیص داد. طول و عرض مونالیزا (نه کل تابلو) دقیقا به اندازه ۴ و ۳ عدد از این دایره می باشد که مثلث معروف فیثاغورث(۳، ۴، ۵) را تشکیل می دهد. شعاع این دایره دقیقا یک کف دست (۸.۷ سانتیمتر) به سیستم اندازه گیری آن زمان می باشد.

بنا بر عقیده تعدادی از محققان، مونالیزا در حقیقت چهره خود داوینچی است که به طور بسیار ماهرانه ای در قالب مونالیزا به ظهور رسیده است. و در آخر اینکه سوالات بسیار زیادی در رابطه با مونالیزا همچنان بی جواب مانده است.

 

راز لبخند ژوکوند: 'مونا لیزا احتمالا آبستن بوده است'

بنا به پژوهشی تازه لبخندی که بر لبان مونا لیزا نشسته ممکن است به خاطر آن باشد که او باردار است و یا اینکه به تازگی بچه ای به دنیا آورده است. دانشمندان کانادایی به کمک اشعه لیزر موفق شده اند تصویری سه بعدی از تابلوی معروف لئوناردو داوینچی تهیه کنند.

با مطالعه دقیق تابلو و کشف لایه های زیرین آن، گفته شده است مونا لیزا جامه ای به تن دارد که زنان حامله و یا فارغ از زایمان به تن می کرده اند. این تحقیق همچنین نشان می دهد که تابلو در طول 500 سال آسیب چندانی ندیده است.

 

فراسوی سایه های تیره

هیئتی از مرکز پژوهش ملی کانادا اجازه داشتند بر اصل تابلو که به موزه لوور تعلق دارد کار کنند. با مطالعه دقیق لیزری، بخش های تیره و ناشناخته تابلو کشف شده است: مانند مد لباس مونالیزا و فرم گیسوی او.

با پژوهش اخیر روشن شده است نوع بالا تنه ای که مونا لیزا به تن دارد، در قرن شانزدهم میلادی مخصوص زنان حامله بوده و یا زنانی که تازه از بستر زایمان برخاسته اند. این جزئیات تا کنون شناخته نبود، زیرا در سایه های تیره تابلو فرو رفته بود. درباره هویت زن گفته شده است که او همسر بازرگانی از اهالی فلورانس به نام فرانچسکو دل جوکوندو بوده است.

 

رازهای دیگر

داوینچی سفارش نقاشی این اثر را بین سالهای 1503 و 1506 دریافت کرد اما آن را به موقع تحویل نداد و چند بار آن را عوض کرد. درباره این اثر هنوز رازهایی باقی است از جمله این که معلوم نیست این تابلو چگونه پدید آمده است. شگردهای شیوه نقاشی مات یا به اصطلاح دودآلود داوینچی هنوز کاملا روشن نشده است. به گفته کارشناسان داوینچی با ابزارها و رنگهای خود، سبک تازه ای ابداع کرده بود که اجزای تصویر در عین ظرافت و هماهنگی، مشخص و برجسته دیده می شد.

داستان بسیار جالب در مورد شاهکار داوینچی شام اخر را اینجا بخوانید.

منبع:سیمرغ

کلسترول لبخند ژکوند بالا است!

 

یک پزشک ایتالیایی شیفته معاینه تابلوهای نقاشی معروف در اقدامی عجیب کشف کرد که تابلوی لبخند ژکوند از کلسترول بالای خون رنج می برد و اسید اوریک میکل آنژ در تابلوی رافائل بالا است.

پروفسور ویتو فرانکو با اولین هواپیما خود را از پالرمو به فلورانس رساند و موزه اوفیتزی این شهر را به یک مطب پزشکی تبدیل کرد و به بهترین کپی لبخند ژکوند که در این موزه نگهداری می شود، گفت: "مونالیزا یک نفس عمیق بکشید و بگویید سی و سه!"

در حقیقت این پزشک سیسیلی یکی از معدود پزشکان دنیا است که نه تنها شیفته ویزیت کردن بیماران مرده است بلکه علاقه زیادی به معاینه بیماران در تصویر دارد.

به اعتقاد این پزشک، پرتره هایی که به عنوان شاهکارهای نقاشان بزرگ معرفی می شوند جاودانه هستند و بنابراین در هر زمانی بیماریهای آنها از مشکلات قلبی عروقی تا کلسترول بالا و پرکاری تیروئید می تواند کشف شود.

این پزشک در مورد نتایج معاینات خود اظهار داشت: "در تابلویی که رافائل از میکل آنژ کشیده است به وضوح دیده می شود که اسید اوریک میکل آنژ بسیار بالا است.

همچنین مونا لیزا (لبخند ژکوند) از کلسترول بالا رنج می برد چون زیر چشم و روی دستش چربی جمع شده است."

این پزشک همچنین می تواند بیماریهای ژنتیکی، نانیسم (کوتولگی) و تومورها را هم در بیماران حاضر در قاب تصویر تشخیص دهد.

براساس گزارش کوریه‌ره دلا سرا، این پزشک در مورد سایر پرتره های بزرگ توضیح داد: "آه... بله... آیا تصور می کنید که تابلوی ونوس اثر بوتیچلی پاهای ورم کرده ای دارد؟ اما وی مثل یک ماهی سالم است!"

این پزشک ایتالیایی که نوعی "پزشک هنر" است تاکنون ۲۰۰ اثر نقاشی را معاینه کرده و دریافته است که به خصوص بیشتر تابلوهایی که در موزه "پرادو" در مادرید نگهداری می شوند از بیماری نانیسم رنج می برند.

همچنین کودک تابلوی " Amorino Dormiente" (فرشته کوچک آرمیده) اثر کاراواجیو از بیماری ورم مفاصل متاثر است.

به علاوه، پرتره "جوان" اثر بوتیچلی به یک بیماری نادر ژنتیکی به نام "ارکنوداکتیلی" (انگشت عنکبوتی) مبتلا است.

درحالی که تابلوی "مریم عذرا" در تابلوی "پارمیجانینو" گردن بسیار بلندی دارد و بنابراین از سندرم مارفان رنج می برد.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...