مقدمه نویسنده وبلاگ

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

مسلما رمز در طول تاریخ همواره برای جلوگیری از دسترسی افراد غریبه به چیزی مهم به کار رفته است اما لزوما به شکل قفل نبوده‌اند. بسیاری از این رمزها که گاه اشکال متنوعی داشته‌اند در طول تاریخ مشهور شده است. بی شک جمله معروف «سسمی بازشو» در داستان و فیلم علی‌بابا و چهل و دزد بغداد به ذهن اکثر خوانندگان وبلاگ آشناست. در دوره معاصر علاقه‌مندی بسیاری از مردم خصوصا جوانان به این بحث جلب شده است.

تنوع کاربرد رمز آنقدر گسترده است که شاید نتوان برای آن حدی در نظر گرفت. مثالهای معروف در زمان معاصر عبارتند از:

1-رمزهای ایمیل که از اطلاعات تبادلی محافظت می‌کند.

2-رمزهایی که بازی‌های سخت را آسانتر می‌کند.

3-رمزهایی که از پول مردم محافظت می‌کند. مانند رمز کارت اعتباری یا رمز گاوصندوق.

4-رمزهایی که بیشتر به جنبه‌های اسرارآمیز علوم ارتباط دارد. مانند کشف ذرات بسیار ریز اتم.

اما از طرف دیگر انسانهایی وجود دارند که با نیتهای مختلف در جهت مخالف آب شنا می‌کنند. افرادی که علاقه دارند رمزها را شکسته و از اسرار پشت رمزها سر درآورند. این گونه افراد غالبا دو گروه هستند:

1-افرادی که احتیاج دارند به محتویات پشت رمزها دسترسی پیدا کنند.

2-افرادی که منحصرا متخصص عبور از رمزها هستند و بیشتر به نام هکر شناخته می‌شوند. این افراد بیشتر برای گروه اول کار می‌کنند و غالبا انسانهایی با رفتار و اخلاق خاص هستند.

البته گاه رمز و رازها با افسانه‌هایی آمیخته شده‌اند که اگرچه زیبا و سرگرم‌کننده هستند اما به سختی می‌توان باور کرد که حقیقی باشند. بطور مثال برای بیرون آوردن غول چراغ جادو از چراغ به رمزی احتیاج بود و آن همانا مالیدن آستین برروی چراغ جادو و براق کردن سطح چراغ بوده.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...