نمادهای عددی (دو)

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

ثنویّت، تناوب، تنوع، ستیز، وابستگی، غیریت، ایستایی، بنیادی، از این رو مظهر توازی، سکون، انکعاس، قطب های متضاد، ذات دوگانه ی انسان و هوس است که همه ی آنها در ثنویت و ضدین تجلی می یابد. همانگونه که یک، مظهر نقطه است، دو، نمایانگر طول محسوب می شود.

دوتایی، عدد نخستی است که از وحدت دوری می جوید، به همین دلیل نماد گناه ناشی از انحراف خیر اولیه به شمار می رود و بدین سان، ناپایداری و گمراهی را نمایش می دهد. دو حیوان با نمادهای یکسان حتی اگر از دو نوع متفاوت باشند مثل دو شیر یا یک شیر و یک گاو نر – که هردو نماد شمسی هستند- مظهر قدرت مضاعفند.

- اسلامی: روح.

- افلاطونی: افلاطونی می گوید دو، رقمی است بدون معنی دال بر ارتباطی که به وجود آورنده ی عامل سوم است.

- بودایی: کوا[1]، دو عامل مؤثر یین و یانگ، دو عدد ضعیف یین است، زیرا که دارای هیچ مرکزی نیست.

- تاروت: در نظم و ترتیب تاروت، پاپ زن، شماره ی دو را دارد که در حقیقت نماد ثنویت و نشانه ی دو عامل متضاد است که از واحد بر می خیزند و به تعبیری مظهر تعامل اقطاب است.

- چینی: یین، مؤنث، زمینی، گجسته.

- عبری: قوه ی حیات، در آیین قبالا یعنی خرد و خودآگاهی.

- فیثاغورسی: دوگان[2]، یعنی هستی خاکی که تقسیم گشته است.

- کیمیاگری: اضداد، ماه و خورشید، شاه و شهبانو، گوگرد وجیوه که در ابتدا در تضادند اما سرانجام تجزیه شده به صورت دوجنسی وحدت می یابند.

- مسیحی: دو طبیعت مسیح، یعنی خدا و انسان.

- هندو: ثنویت، شاکتی- شاکتا[3]

 

[2] -Trisula

[3] –Ashanti

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...