غول دریاچه ‌نس

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

در ابتدا لازم به توضیح است که این مطلب تماما برگرفته از سایت میراث خبر CHN بوده با تغییراتی در وقایع، اسامی اشخاص و افزودن اسامی لاتین.  

دریاچه ‌نسLake Ness)، (در زبان محلی، لاخ نس LOCH NESSدریاچه، نسیNessie در شمال اسکاتلند قراردارد و چیزی که موجب شهرت آن است، غول افسانه ‌ای آن میباشد. عمق متوسط این دریاچه 150 متر و حداکثر عمق آن 250 متر است و ازآن‌جا که آب آن بسیار سرد و هوا معمولا ابری است، معمولا دیدن زیرآب در عمق بیش از چند متر دشوار است. به اعتقاد عده‌ای از مردم این شرایط به‌علاوه غارهایی که احتمالا در زیر آب وجود دارد به غول این ) امکان می‌دهد تا خود را در این آب‌ها مخفی کند.

نخستین داستانی که از این غول تعریف کرده‌اند به سال 565 پس‌ازمیلاد برمی‌گردد، یعنی زمانی که راهبی به نام سنت کولومبا (Saint Columba) شناگری را از دست غول دریاچه نجات داد. پس از آن هرازگاهی داستان‌هایی راجع به این موجود بر سر زبان‌ها می‌افتاد، اما تعداد آن‌ها تا قرن بیستم چندان زیاد نبود و تنها بعد از ساخته ‌شدن جاده‌ای تازه در امتداد ساحل این دریاچه در سال 1933 مردم گروه گروه به این منطقه آمدند و ماجراهای دیدن نسی زیاد شد.

مک‌ کی که صاحب رستورانی در کنار دریاچه بود، روز 14 آوریل 1933 حیوان عظیم‌الجثه‌ای را در دریاچه دید و موضوع را با کمپبل، مسئول کنترل صید ماهی آزاد دریاچه، درمیان گذاشت و کمپبل هم که وقت زیادی را صرف تماشای دریاچه می‌کرد نسی را چندین بار دید. به‌گفته او این غول با گردنی دراز حدود 2 متر و سری کوچک و نگاهی افعی‌گونه و کوهانی برپشت 10 متر طول دارد.

نخستین عکس نسی در همان سال توسط هیوگری (Hugh Gray) گرفته شد. او می‌گوید: من فورا دوربینم را آماده کردم و از این موجود که آن موقع دو سه فوت بالای سطح آب بود عکس گرفتم. من سرش را ندیدم، چون آن قسمتی که به نظر من جلوی آن بود زیر آب بود، اما آن‌چه که دم آن به‌ نظر می‌رسید خیلی تکان می‌خورد.

اما معروف‌ترین عکس این موجود عکسی بود که توسط یک جراح لندنی به نام Colonel Robert Wilson گرفته شد، وی در آستانه مرگ در سن 90 سالگی به جعلی بودن آن اعتراف کرد، او و دو همراهش Marmaduke Wetherell و پسرش یان (Ian) که از طرف روزنامه دیلی میل (the Daily Mail) برای پیدا کردن نسی مامور شده بودند با زیردریایی اسباب ‌بازی و تکه‌ای پلاستیک مدلی درست کردند و از آن عکس گرفتند. وی اعتراف کرد که که چندان جدی اینکار را نکردند و در حد یک شوخی بود اما بلافاصله با چاپ در روزنامه همه چیز رنگ و بوی جدی گرفت.

آرتور گرنت (Arthur Grant) دانشجوی دامپزشکی، در سال 1934 نسی را درحالی ‌که از جاده می‌گذشت دید، وی گفت نسی با قامتی بلند و به طول چهارو نیم تا شش متر با دم یک متر و نیمی دارای چهار باله بود که مانند دست و پا کار میکردند، براساس توصیف او این موجود پلیسیوساور (Plesiosaur) نوعی دایناسور است که تصور می‌شد 65 میلیون سال پیش منقرض شده است.

در سال 1960 مهندسی به نام Torquil Macleod از این غول دریاچه فیلمبرداری کرد. فیلم او اگرچه دنیا را مجاب نکرد، اما باعث شد تا خود او کارش را رها و بیست سال بعد عمرش را صرف اثبات وجود او کند. او دوبار دیگر نسی را دید، اما نتوانست دیگر از او عکس یا فیلم بگیرد.

در سال 1970 آکادمی علوم کاربردی آمریکا با استفاده از ردیاب‌های صوتی و دوربین‌های اتوماتیک جستجویی را برای یافتن این موجود آغاز کرد. در سال 72 یکی از دوربین‌های آن‌ها از یکی از باله‌های او عکسی محو گرفت و بالاخره در سال 1975 بود که ردیاب‌های صوتی تصویری مبهم از قسمتی که به نظر صورت نسی می‌رسید ارائه کردند.

در سال‌های اخیر زیردریایی‌های کوچک سعی کرده‌اند نسی را پیدا کنند، اما هیچ موفقیتی در این زمینه نداشته‌اند. آب‌های نسی بسیار گسترده و عمیق است و او می‌تواند در گوشه‌وکنار آن پنهان شود. ازسوی دیگر عده‌ای معتقدند که این موجود یکی نیست، بلکه 10 تا 20 تا از آن‌ها در این دریاچه زندگی می‌کنند.

در سال 1993 درآمد گردشگری منطقه 37 میلیون دلار بوده است و در سال 1994 هرساعت گردش با زیردریایی صددلار هزینه می‌برده است. به این مبالغ می‌توان سود فروش فیلم‌های دوربین را هم اضافه کرد. به‌علاوه محققان زیادی برای بررسی حقیقی بودن این افسانه کار پیدا می‌کنند.

اما بی‌بی‌سی با استفاده از تکنولوژی ماهواره‌ای در سال 2003 ثابت کرد که این غول وجود خارجی ندارد. آن‌ها با کمک تکنولوژی ماهواره‌ای 600 موج صوتی مختلف را بر روی این دریاچه فرستادند، به‌طوری که هیچ نقطه‌ای از آن بررسی نشده باقی نماند، اما هیچ نشانه‌ای از نسی پیدا نشد.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...