ستاره‌های دنباله‌دار مرگ‌آور

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

در اواخر سال 1958 میلادی، سرویسهای خبری از قول چندین هواشناس برجستة دولتی، در انگلستان اعلام کردند که تحقیقات بعمل آمده نشان می‌دهد هوای جهان تحت تأثیر گرد و غبار کیهانی قرار دارد که ابرهائی از ذرات میکروسکوپی هستند و زمین در طی حرکت بسیار سریع خود در فضا، هر لحظه از میان آنها می‌گذرد.

می‌دانیم که باران و برف هر دو به عملی شبیه به چکاندن نیازمند هستند. به عبارت دیگر، قبل از اینکه باران یا برف بوجود بیاید، قطرات کوچک رطوبت در اطراف ذرات ریزی شمل می‌گیرند. همچنین می‌دانیم که در هر روز به طور متوسط میلیاردها ذرة کوچک به جو زمین وارد می‌شود و در آن حین که زمین در میان ابر یا لایه‌ای نازک از غبارهای کیهانی می چرخد، اوضاع برای بارش مقدار پیش‌بینی نشده‌ای از باران مناسب می‌شود و وقتی غبارها می‌آیند، رطوبت در هوا وجود دارد.

ستاره‌شناسان فهمیده بودند که دُم دیدنی ستاره‌های دنباله‌دار، پیکره‌های رقیق هستند و چنان ترکیبی را از ذرات کوچک دارا می‌باشند که فشار نور می‌تواند آنها را منحرف سازد. هر از چند گاه، زمین از میان چنین توده‌هائی از اجسام فضائی، یعنی از میان دم ستاره‌های دنباله‌دار می‌گذرد و گاهی با نتایج ناگواری توأم است که امکان دارد تصادف محض باشد... حتی در میان مردم قدیم هم امکان وجود رابطه‌ای میان ستاره‌های دنباله‌دار و وقوع مصیبت مورد توجه قرار گرفته بود. «کتاب مقدس» در فصل اول «شرح وقایع» توضحی می‌دهد که وقتی «شاه دیوید» در کف قسمت خرمن‌کوبی در ناحیه‌ای نزدیک «اورنام» مخفی شده بود، افراد وحشت‌زده‌اش ستارة دنباله‌دار بزرگی دیدند که در پشتش دم مشاعلی داشت و در امتداد آسمان کشیده می‌شود. اندک مدتی پس از آن، در سطحی وسیع بیماری «طاعون» شیوع یافت و زندگی 000/70 نفر را گرفت.

در سال 1665 میلادی، ستارة دنباله‌دار تماشائی دیگری پدیدار شد که با شکوه تمام از آسمان عبور می‌کرد و دم درازی هم داشت که کرة زمین از میان آن می‌گذشت. البته بازهم شاید تصادف محض بود، ولی طاعونی در جهان شایع شد... طاعون سیاه ناشناخته‌ای بود که میلیونها نفر را کشت و به جمعیت شهرها و قاره‌ها تلفات زیادی وارد کرد.

دانش پیشرفته، بیمارهای زیادی را تشخیص داده که از راه هوا انتقال پیدا می‌کنند و عامل آنها موجودات ریزی می‌باشد که برخی از آنها چنان کوچک هستند که فقط با بزرگنمائی تخیلی میکروسکوپ الکترونی قابل رؤیت می‌شوند. همچنین فهمیده‌اند که بسیاری از میکروب‌ها می‌توانند در حالت انجماد هم سالم بمانند... بدون اینکه صدمه‌ای به آنها وارد شود.

اگر این چیزها در گرد و غبار کیهانی و از جمله در گرد و غبار دو ستارگان دنباله‌دار وجود دارند، به هیچ وجه غیرمنطقی نیست اگر گمان کنیم که آنها هوای ماشه‌داری هستند که بیماری‌های مسری شلیک می‌کنند... چنان که افراد قدیمی هم همان عقیده را داشتند.

نظر به اینکه برخی نژادها نسبت به برخی از نژادهای دیگر نسبت به بیماریها مقاومتر هستند و بیماریهای مسری هر دو را به یک اندازه مورد حمله قرار نمی‌دهند، می‌توان به نتایج شایان توجهی دست یافت.

مثال برای این مصونیت نژادی، طاعون «خیارکی» که در طول سالهای 1896 و 1897 میلادی صدها هزار نفر را در هندوستان کشت، در حالی که اروپائی‌ها تقریبا بدون هیچ مشکلی آزادانه در مناطق طاعون‌زده در رفت و آمد بودند.

اما گاهی وقتها بیماریهائی با سرعت زیاد در جهان ظاهر شده و گسترش می‌یابند و نژاد و رنگ پوست نمی‌شناسد. چنین کشتارگری، «مرگ سیاه» بود که در سال 1347 میلادی، بلافاصله پس از دیده شدن ستارة دنباله‌داری شیوع یافت و به نظر می‌رسید که تمام کرة زمین به طور همزمان به آن دچار شده‌اند. در مدت سه سال بسیار هولناک، حدود نصف ساکنان کرة زمین را از بین برد.

از یک بیماری واگیر «آنفولانزا» که تلفات زیادی داشت، «دانیل وبستر» هم زنده مانده بود و او بود که توجه مردم را به ظهور بیماری پس از نزدیک شدن ستارة دنباله‌دار جلب کرد. ممکن است او واقعیت‌ها را بد تفسیر کرده باشد... شاید هم حرفهایش عین واقعیت باشد.

تحلیل و بررسی طیف‌سنجی دم ستارة دنباله‌دار آشکار ساخت که آنها مقادیر عظیمی از گازهای مختلف در خود دارند که برخی برای انسان‌ها کشنده هستند. هر از چندگاه بدون اینکه خبردار شویم، از میان دمهای ستارگان دنباله‌دار می‌گذریم و بدون شک در چنین مواقعی، جو زمین برخی از گازها و گرد و غبار را جذب می‌کند.

پژوهشی در بارة اثرات طولانی مدت مقادیر کم گازهای مهلک در بافتهای موجودات زنده انجام شده بود. آیا آنها مردم را به آن حد مقید می‌کنند که دستخوش امراضی اپیدمی می‌شوند که ممکن بود در مواقع دیگر از خود مقاومت نشان بدهند؟ آیا نفوذ آهستة گرد و غبار کیهانی و گازهای کیهانی به جو زمین، در آماده‌سازی نسل بشر به بیماریهای واگیردار نقش ایفا می کنند؟

همیشه تاریخ نسل بشر با بیماریهای اپیدمی و ستاره‌های دنباله‌دار پر بوده است. آیا آن دو به یکدیگر مربوط بوده‌اند؟ هیچکس نمی‌تواند پاسخ دهد، اما بشر مدتهاست که از هر دوی آنها هراس داشته است... و شاید با دلیلی مناسب!

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...