آیا ما از دو یا سه قسمت تشکیل شده ایم؟ آیا ما جسم، جان و روح هستیم یا جسم و جان- روح؟

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

کتاب پیدایش 1: 26-27 می‌گوید که چیزی انسان را از بقیة مخلوقات متمایز می‌کند. نظر خدا این بود که انسانها با او رابطه داشته باشند و بدینگونه او را از چیز های مادی و چیزهای غیر مادی آفرید. قسمت مادی آنچیزیست که ملموس است: جسم، استخوانها، اعضا، غیره، و تا وقتیکه شخص زنده است وجود دارد. قسمت غیر مادی قسمت غیر ملموس است: جان، روح، هوش، اراده، وجدان، و غیره. اینها ماورای عمر جسمانی شخص وجود خواهند داشت.

همة انسانها هم خصوصیات مادی دارند و هم خصوصیات غیر مادی. واضح است که همة انسانها بدنی از گوشت، خون، استخوان، اعضا، و سلولها دارند. اما خصوصیات غیر قابل ملموس انسانهاست که اغلب مورد بحث قرار می‌گیرد. کلام خدا در اینباره چه می‌گوید؟ پیدایش 2: 7 می‌گوید که انسان بصورت نفس زنده آفریده شد. اعداد 16:22 خدا را "خدای روحهای تمام بشر" می خواند. امثال سلیمان 4: 23 به ما می‌گوید، "دل خود را بحفظ تمام نگاه دار زیرا که مخرجهای حیات از آن است"، این نشان می‌دهد که قلب مرکز اراده و احساسات انسان است. اعمال رسولان 23: 1 می‌گوید، "پولس به اهل شورا نیک نگریسته گفت ای برادران من امروز با کمال ضمیر صالح در خدا رفتار کرده ام". در اینجا پولس به ضمیر اشاره می‌کند، قسمتی از فکر که ما را ملزم به درست و غلط می‌کند. رومیان 12: 2 می‌گوید، "همشکل این جهان نشوید بلکه بتازگی ذهن خود صورت خود را تبدیل دهید". این آیات، و آیات بسیار دیگر، به جنبه های مختلف قسمت غیر مادی انسان اشاره می‌کنند. همة ما خصوصیات مادی و غیر مادی را دارا هستیم.

بنابراین، کلام خدا چیزهای بیشتر از جان و روح را مطرح می‌کند. گاهی جان، روح، قلب، وجدان، و فکر بهم وصل و با هم ارتباط دارند. اما جان و روح قطعا اولین ابعاد غیر مادی انسان هستند و ابعاد دیگر را می پوشانند. با توجه به این مطلب، آیا انسان دوقسمتی (جسم/ جان – روح)، یا سه قسمتیست (جسم/ جان/ روح). غیر ممکن است که بتوان فقط روی یکی از این دو دید اصرار کرد، چون برای هر دو دید بحث های خوبی می‌توان ارائه داد. یک آیة کلیدی عبرانیان 4: 12 است: "زیرا کلام خدا زنده و مقتدر و برنده تر است از هر شمشیر دو دم، و فرورونده تا جدا کند نفس و روح و مفاصل و مغز را و ممیز افکار و نیتهای قلب است". این آیه حداقل دو چیز را در این بحث به ما می‌گوید. اینکه جان و روح می‌توانند از هم جدا شوند، و این جدایی را فقط خدا می‌تواند تشخیص دهد. بجای اینکه روی چیزی تمرکز کنیم که نمی‌توانیم کاملا به آن مطمئن باشیم، بهتر است روی خالق تمرکز کنیم، کسی که ما را "مهیب و عجیب" ساخته است (مزمور 139: 14).

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...