آیا اَنیهیلِیشنیسم کتاب مقدسی است؟

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

اَنیهیلِیشنیسم اعتقادیست که در آن بی ایمانان عذاب ابدی در جهنم را تجربه نخواهند کرد، اما در عوض بعد از مرگ تجزیه و نابود می‌شوند. برای بسیاری اَنیهیلِیشنیسم عقیدة جالبی است چون ایدة بسر بردن در جهنم بطور ابدی بسیار دردناک بنظر می‌آید. درحالیکه در کتاب مقدس آیات و قسمتهایی وجود دارد که بنظر می‌آید اَنیهیلِیشنیسم را مطرح می‌کنند، اما وقتی به همة قسمتهای کتاب مقدس نگاه می کنیم که ببینیم دربارة سرنوشت شریر چه می‌گوید، می بینیم که حقیقت تنبیه ابدی در جهنم را بیان می‌کند. ایمان به اَنیهیلِیشنیسم نتیجة یک یا چند سوء تفاهم در اصول اعتقادی است که از این قرار می باشند 1) نتیجة گناه، 2) عدالت خدا، 3) خصوصیات جهنم.

در مورد خصوصیات جهنم، اَنیهیلِیشنیسم معنی دریاچة آتش را اشتباه برداشت می‌کند. واضح است که اگر انسان در دریاچة سوزان و پر از آتش انداخته شود، تقریبا در جا سوخته شده از بین می رود. بهر حال منظور از دریاچة آتش هم از نظر جسمانی و هم از نظر روحانیست. منظور فقط انداخته شدن بدن جسمانی به دریاچة آتش نیست، بلکه منظور جسم و جان و روح با هم است. روح با آتش جسمانی سوخته نمی‌شود. بنظر می‌آید که بدن ابدی بی ایمانان هم مثل بدن ابدی ایمانداران همیشگی است (مکاشفه 20: 13، اعمال 24: 15). اینها بدنهایی ابدی هستند.

ابدیت جنبه ایست که اَنیهیلِیشنیسم کاملا آنرا درک نمی‌کند. اَنیهیلِیشنیستها در اینمورد درست هستند که می‌گویند لغت یونانی اِیونیون، که معمولا به ابدی ترجمه می‌شود، واقعا معنی ابدی را نمی‌دهد، بلکه بطور مخصوص به یک زمان و یک دورة زمانی اشاره می‌کند. بهر حال، واضح است که در عهد جدید، اِیونیون گاهی برای اشاره به ابدیت استفاده می‌شود. مکاشفه 20: 10 از شیطان، وحش، و نبی دروغین صحبت می‌کند که به دریاچة آتش انداخته می‌شوند تا عذاب بکشند "روز و شب تا ابدالاباد." واضح است که این سه با انداخته شدن به دریاچة آتش نابود نمی‌شوند. پس چرا بقای بی ایمانان نمی‌تواند اینطور باشد (مکاشفه 20: 14-15)؟ قانع کننده ترین سند جهنم ابدی در متی 25: 46 است، "و ایشان (بی ایمانان) در عذاب جاودانی خواهند رفت اما عادلان در حیات جاودانی." در این آیه، همان لغت یونانی برای سرنوشت شریر و سرنوشت عادل هر دو استفاده شده است. اگر شریران فقط برای مدتی در عذاب باشند یعنی عادلان هم فقط برای مدتی زندگی در بهشت را تجربه می‌کنند. اگر ایمانداران تا ابد در بهشت خواهند بود، بی ایمانان هم تا ابد در جهنم خواهند بود.

مخالفت دیگر اَنیهیلِیشنیستها این است که این بی عدالتی خداست که برای گناه کردن بمدت محدود شخص باید بمدت نامحدود تنبیه شود. این چه عدالتیست که کسی را که مثلا 70 سال گناه کرده است برای ابدیت تنبه کنند؟ جواب این است که گناه تنبیه ابدی دارد چون بر علیه خدایی ابدی انجام شده است. وقتی پادشاه داود گناه زنا و قتل را انجام داد، گفت " بتو، و بتو تنها، گناه ورزیده و در نظر تو این بدی را کرده ام." (مزمور 51: 4). داوود بر علیه بتشیبع و اوریا گناه کرده بود، پس چطور ادعا می‌کرد که فقط بر علیه خدا گناه کرده است؟ داوود فهمیده بود که همة گناهان درنهایت بر علیه خدا انجام می‌شوند. خدا ابدیست. پس همة گناهانی که بر علیه او انجام می‌شوند سزاوار تنبیه ابدی هستند. مسئله طول زمانی گناه ما نیست بلکه مسئله شخصیت خدایی است که بر علیه او گناه می کنیم.

جنبة شخصی تری از اَنیهیلِیشنیسم این است که ما نمی‌توانیم در بهشت خوشحال باشیم وقتیکه می‌دانیم بعضی از عزیزانمان در جهنم عذاب می کشند. بهر حال، وقتی ما به بهشت برسیم، چیزی وجود نخواهد داشت که ما را غمگین کند و موردی برای شکایت نخواهد بود. مکاشفه 21: 4 به ما می‌گوید "و خدا هر اشکی از چشمان ایشان پاک خواهد کرد و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود زیرا که چیزهای اول درگذشت." اگر بعضی از عزیزان ما در بهشت نباشند، ما صد در صد در توافق با خدا خواهیم بود که آنها متعلق به آنجا نیستند و نتیجة قبول نکردن مسیح را بعنوان تنها نجات دهندة خود می‌بینند (یوحنا 3: 16، 14: 6). خیلی سخت است که این را بفهمیم، اما با نبودن آنها غمگین نخواهیم بود. تمرکز ما نباید روی این باشد که چطور در نبودن همة عزیزانمان از بودن در بهشت لذت ببریم، بلکه تمرکز ما باید روی این باشد که چطور آنها را بطرف ایمان به مسیح ببریم که آنها هم آنجا باشند.

جهنم احتمالا دلیل اولیه ایست که چرا خدا عیسی مسیح را فرستاد تا جریمة گناهان ما را بپردازد. تجزیه و نابود شدن بعد از مرگ، دردناک نیست، اما ابدیت در جهنم بقای دردناکیست. مرگ عیسی مرگ ابدی بود که جریمة گناه ابدی ما را پرداخت تا ما مجبور به پرداخت ابدی آن در جهنم نباشیم (2 قرنتیان 5: 21). وقتی ما ایمانمان را بر روی او قرار می دهیم، نجات می یابیم، بخشیده می‌شویم، پاک می گردیم، و وعدة یک خانة ابدی در بهشت را بدست می آوریم. اما اگر هدیة حیات ابدی خدا را رد کنیم، با ثمرة ابدی این تصمیم مواجه خواهیم شد.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...