کشته شدن نفس زکیه

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

از مهم‌ترین نشانه‌های ظهور امام مهدی (عج) که از علایم حتمی ظهور شمرده می‌شود، کشته شدن نفس زکیه است. ابوحمزه ثمالی می‌گوید: به امام صادق(ع) گفتم:

«ان ابا جعفر(ع) کان یقول: ان خروج السفیانی من المحتوم. قال لی نعم و اختلاف ولدالعباس من المحتوم و قتل النفس الزکیة من المحتوم...»[1][1]؛

«امام باقر(ع) پیوسته می‌فرمودند: خروج سفیانی از نشانه‌های حتمی است. امام صادق(ع) فرمودند آری و اختلاف فرزندان عباس و کشته شدن نفس زکیه از محتومات است و ...»

درباره مفهوم نفس زکیه دو احتمال وجود دارد: اول این که نفس زکیه به معنای شخصیت پاک و بی‌گناه باشد؛ هم چنان که در قرآن استعمال شده است «اقتلت نفسا زکیة بغیر نفس»[2][2]؛ «آیا شخص بی گناهی را بدون این که کسی را کشته باشد، کشتی؟» و احتمال دوم این است که این واژه به معنای شخصیتی متکامل و رشدیافته باشد؛ یعنی پیش از ظهور، شخصیت بزرگ و عالی مقامی به کیفیت خاصی کشته می‌شود و این رخداد یکی از نشانه‌های ظهور امام مهدی(عج) است.

ما نفس زکیه را به هر معنایی بگیریم، این نکته مسلم است که شخصیت یادشده، انسان ویژه و برجسته‌ای است؛ چراکه کشته شدن یک فرد گم‌نام و معمولی نمی‌تواند یکی از مهم‌ترین نشانه‌های ظهور باشد.

از این شخصیت، در احادیث، افزون بر واژه «نفس زکیه» با تعابیر دیگری هم یاد شده است. مانند نوجوانی از خاندان پیامبر (ص) نفس حرام، خون حرام و... به عنوان مثال امام علی (ع) در حدیث معتبری فرمودند: «الا اخبرکم بآخر ملک نبی فلان؟ قلنا بلی یا امیرالمؤمنین. قال: قتل نفس حرام فی یوم حرام فی بلد حرام عن قوم من قریش.»[3][3]؛ «آیا شما را از زمان به پایان رسیدن حکومت خاندان فلان خبر ندهم؟ گفتیم بله یا امیرالمومنین [خبرمان ده!]. حضرت فرمودند: هنگام کشته شدن نفسی حرام از تیره قریش در روزی حرام در سرزمین حرام.»

و آن حضرت در حدیث دیگری فرمودند: «لا یطهر الله الارض من الظالمین حتی یسفک الدم الحرام»[4][4]؛ «خداوند زمین را از ستم‌گران پاک نمی‌کند مگر این‌که خون حرام ریخته شود.»

و امام باقر(ع) فرمودند: «و قتل غلام من آل محمد بین الرکن و المقام اسمه محمدبن الحسن النفس الزکیة»[5][5]؛ «و [از نشانه‌های ظهور] کشته شدن نوجوانی از خاندان پیامبر (ص) میان رکن و مقام است. نامش محمد بن حسن نفس زکیه است.»

از روایت اخیر استفاده می‌شود که نفس زکیه از خاندان پیامبر اکرم (ص) است.

زمان کشته شدن نفس زکیه پانزده شب پیش از ظهور است. از امام صادق(ع) در حدیث معتبری چنین روایت شده است: لیس بین قائم آل محمد(ص) و بین قتل النفس الزکیة الا خمس عشرة لیلة[6][6]؛ میان قیام قائم آل محمد(عج) و کشته شدن نفس زکیه تنها پانزده شب فاصله است.»

مکان کشته شدن او شهر مکه در مسجد الحرام و میان رکن و مقام است. از امام صادق(ع) در این باره چنین روایت شده است: «... و قتل غلام من آل محمد بین الرکن و المقام اسمه محمدبن الحسن و لقبه النفس الزکیة ...[7][7]؛ و هنگامی که نوجوانی از خاندان پیامبر(ص) که نامش محمد بن حسن و لقبش نفس زکیه است میان رکن و مقام کشته شود.»

از امام علی(ع) در این باره چنین روایت شده است: «و لذلک آیات و علامات... و المذبوح بین الرکن و المقام...[8][8]؛ برای این واقعه (ظهور) نشانه‌ها و علایمی است ... و سر بریده شدن کسی میان رکن و مقام ...»

در این باره که چرا نفس زکیه کشته می‌شود و قاتل یا قاتلان او چه کسانی هستند اطلاعات چندانی در احادیث ذکر نشده است. اما از روایتی استفاده می‌شود که او نماینده امام مهدی (عج) است که از طرف آن حضرت مأموریت یافته پیام آن حضرت را در مسجد الحرام به مردم اعلان کند. وی پس از انجام این مأموریت توسط دشمنان حضرت به شهادت می‌رسد. از امام باقر(ع) در این باره چنین روایت شده است: «یقول القائم لاصحابه یا قوم ان اهل مکة لایریدوننی ولکنی مرسل الهیم لاحتج علیهم بما ینبغی لمثلی ان یحتج علیهم فیدعو رجلا من اصحابه فیقول له امض الی اهل مکة فقل یا اهل مکة انا رسول فلان الیکم و هو یقول لکم انا اهل بیت الرحمة و معدن الرسالة و الخلافة ... فاذا تکلم الفتی بهذا الکلام اتوا الیه فذبحوه بین الرکن و المقام و هی النفس الزکیة»[9][9]؛

«قائم(عج) به یارانش می‌فرماید: ای اصحاب من مردم مکه مرا نمی‌خواهند ولی برای آن که آن گونه برای همانند من شایسته است، حجت را بر آنان تمام کنم، فرستاده‌ای را به سوی ایشان می‌فرستم سپس یکی از یارانش را فرا می‌خواند و به او می‌فرماید: به سوی اهل مکه برو و به آنها بگو ای مردم مکه من فرستاده فلانی [حضرت مهدی(عج)] به سوی شما هستم و او برای شما چنین پیغامی فرستاده است که ما خاندان رحمت و جایگاه رسالت و خلافت هستیم... وقتی سخن این جوان تمام می‌شود، به او هجوم می‌آورند و در میان رکن و مقام او را سر می‌برند و او همان نفس زکیه است.»

آن چه گذشت پاره‌ای از جزییات رخداد کشته شدن نفس زکیه است. تفصیل این ماجرا را باید در کتاب‌های مفصل جست‌وجو کرد.

پی نوشت ها:

[1] . شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 558.

[2] . سوره کهف، آیه 74.

[3] . نعمانی، الغیبة، ص 364.

[4] . همان، ص 385.

[5] . کمال الدین، ج 1، ص 604.

[6] . همان، ج 2، ص 554.

[7] . علی کورانی، معجم احادیث الامام المهدی(عج)، ج 3، ص 493.

[8] . همان، ج 5، ص 224.

[9] . علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 52، ص 307.

منبع: نشریه الکترونیک ساعت صفر

 

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...