تائیدات جدید درباره شهاب سنگ مریخی قطب جنوب

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

قطعه شهاب سنگ مریخی ALH84001

دانشمندان آمریکایی با انجام تحقیقات جدیدی بر روی یک قطعه شهاب سنگ مریخی که بیش از 20 سال قبل در قطب جنوب کشف شد و از آن زمان تاکنون مورد بررسی بوده است به تائیدات تازه ای دست یافتند.

به گزارش خبرگزاری مهر، در سال 1984 در قطب جنوب یک قطعه شهاب سنگ کشف شدکه در حدود 13 هزار سال قبل به زمین افتاده بود. آزمایشات بعدی نشان داد کهاین قطعه شهاب سنگ که ALH84001 نام دارد از مریخ به زمین رسیده است.

این قطعه سنگ در حدود 2 کیلوگرم وزن دارد و اعتقاد بر این است که در حدود 4.1 میلیارد سال قبل در روی مریخ ساخته شده است.

در حدود 15 میلیون سال قبل، زمانی که یک سیارک به سطح سیاره سرخ برخوردکرد این قطعه سنگی از مریخ جدا و به فضا پرتاب شد و به این ترتیب، سفر خودرا در منظومه شمسی آغاز کرد تا در 13 هزار سال قبل سرانجام به زمین رسید.

در نیمه دوم دهه 90 دانشمندان در داخل این قطعه سنگ آسمانی آثاری را پیداکردند که به نظر می رسیدند فسیلهای ارگانیسمهای فرا زمینی باشند.

تاکنون درباره این بقایای فسیلی که ابعاد آنها بین 20 تا 100 نانومتر است وشباهت بسیاری به نانوباکتریهای زمینی دارند تحقیقات بسیاری انجام شده است وهمانند همیشه، نتایج بسیاری از این تحقیقات تئوریهایی را درباره وجود حیاتبر روی مریخ مطرح کرده اند.

درحالی که بعضی دیگر این فرضیه را مطرح کردند که این فسیلهای داخل این سنگ نتیجه فرایندهای غیرآلی هستند.

اکنون در تازه ترین این تحقیقات که گزارش آن را در نشریه علمی آکادمی علومآمریکا (PNAS) منتشر شده است گروهی از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا باانجام بررسیهای جدیدی به نتایج بسیار جالبی درباره محیطی که مریخ می توانستدر میلیاردها سال قبل داشته باشد دست یافتند.

این پژوهشگران برای دستیابی به این نتایج بر روی نوع ویژه ای از کربناتهاتمرکز کردند. این کربناتها در حضور آب و دی اکسید کربن در دمای حدود 18درجه سانتیگراد تشکیل می شوند.

همچنین این ماده می تواند در ته نشستهای آب در زیر زمین، در یک دمای ثابت و بخارشدگی تدریجی در عمق دهها متری تشکیل شود.

این نتایج یک تائید معتبر درباره فرضیه ای است که بیان می دارد زمانی،حداقل در بعضی از مناطق مریخ، محیط مرطوبی وجود داشته است که در دما در آنمعتدل بوده است.

براساس گزارش اسپیس، هرچند، این کشف جدید هنوز مشخص نکرده است که آیا مریخهرگز دنیای مطلوبی برای توسعه اشکالی از حیات بوده است یا خیر. بنابرایناین پرونده همچنان باز است تا تحقیقات دیگری بر روی سنگهای مریخ با استفادهاز ماموریتهای کاوشگرهای آینده انجام شود.

 

بقایای فسیلی نانوباکتریهایی که در داخل این شهاب سنگ کشف شدند

نمایی دیگر از شهاب سنگ ALH84001

شهاب سنگ چیست؟

در فضا تکه سنگ‌های بی شماری در اندازه‌‌های مختلف وجود دارد. هم چنانکه زمین دور خورشید می‌گردد، با این تکه سنگ‌ها که در مسیرش قرارمی‌گیرند، مواجه می‌شود. هنگامی که این سنگ‌ها با سرعت بسیار زیادی کهدارند، وارد جوّ زمین می‌شوند با هوای اطراف زمین اصطکاک پیدا می‌کنند. براثر این اصطکاک حرارت بسیار زیادی تولید می‌شود و تکه سنگ به شدت داغ وگداخته می شود تا حدی که آتش می‌گیرد و شروع به سوختن می‌کند. به همین دلیلدر آسمان شب، ستاره‌‌های سوزانی را می‌بینیم که از یک سو به سوی دیگرمی‌روند. عمر این ستاره‌ها بیش تر از چند ثانیه نیست و پس از آن ناپدیدمی‌شوند. این اتفاق در روز هم می‌افتد، اما نمی‌توانیم آن را ببینم، چوننور این سنگ‌های سوزان در برابر نور خورشید بسیار ناچیز است و به چشمنمی‌آید. به این سنگ‌های سوزان «شهاب سنگ» می گویند.

سنگ‌های آسمانی، خارج از جوّ زمین قرار دارند و اندازه‌ی آن ها متفاوت است. جنس آن ها هم ممکن است از سنگ، آهن یا ترکیبی از هر دو باشد. اگر سنگآسمانی وارد جوّ زمین شود، اما نسوزد و با زمین برخورد کند، به آن meteorite گفته می‌شود.

 

شهاب سنگ‌‌ها دو دسته اند: صخره‌ای و فلزی.

در زمان‌های مشخصی از سال، تعداد زیادی سنگ‌ آسمانی وارد جّو زمین می‌شود. این اتفاق وقتی می‌افتد که زمین هنگام حرکت خود به دور خورشید واردمنطقه‌ای می‌شود که تعداد زیادی از این سنگ‌ها در فضا وجود دارد. اینسنگ‌ها در حقیقت ستاره‌های دنباله‌داری هستند که با نزدیک شدن به خورشیدمتلاشی شده‌اند و توده‌ای از سنگ و غبار را در مسیر خود پراکنده‌اند. اگرزمین در مسیر چنین توده‌ای قرار بگیرد با بارانی از سنگ‌های آسمانی کوچک یابسیار عظیم مواجه می‌شود که وارد جوّ می شوند.

بنابراین ستاره‌ی دنباله‌دار یا شهاب‌سنگ‌های نورانی هیچ شباهتی باستاره‌های واقعی که در آسمان دیده می‌شوند، ندارند. این فقط نامی است که بهتکه‌سنگ‌های سرگردان بین سیارات داده‌اند که هنگام وارد شدن به جوّ زمین،آتش می‌گیرند. اصطکاک آن ها با جوّ زمین باعث می‌شود گداخته شوند و بهنواری از نور سفید تبدیل شوند که اصطلاحاً به آن ها ستاره می گویند.

 

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...