راه‌های مبارزه با شیطان

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

راه مبارزه با شیطان چند چیز است:

اول آن که به وسوسه ها و القائات او بی اعتنایی کنید. وقتی شما را به پندارهای بد و باطل وامی دارد، فکر خود را به مسائل دیگر مشغول کنید. در روایتی، معصوم (امام محمد باقر (علیه السلام) و یا امام صادق (علیه السلام) ) می فرماید: « جز این نیست که خبیث (شیطان) می خواهد اطاعت شود؛ پس وقتی که سرپیچی شود، به سوی هیچ یک از شما باز نمی گردد ».

دومین راه مبارزه با شیطان که لازمه راه اول بوده و بسیار مهم است، آن که ما در همه امور زندگی و در هر کاری که می خواهیم انجام دهیم، و هنگام مواجه با هر مشکلی، از خداوند و از وسائط فیض و رحمت او کمک بگیریم؛ باید با دعا، تضرع و درخواست عاجزانه، توجه خدا به خویش را جلب کنیم.

خداوند متعال نیز این حقیقت را با لحن خاصی بیان کرده است: « قل ما یعبوا بکم ربی لو لا دعاوکم » بگو اگر دعای شما نباشد، پروردگارم اعتنایی به شما نمی کند.[1]

بعد از خداوند متعال باید از ائمه (علیهم السلام) درخواست نمود تا ما را از وسوسه های شیطانی نجات دهند و حالت بیداری و انتباه را در ما مستقر سازند تا بر اثر غفلت، شیطان با وسوسه های خود بر ما مستولی نشود.

تلاوت و شنیدن آیات قرآنی و تدبر در آنها، تفکر در آیات خلقت و نظایر این ها نیز، همه در وجود انسان ایجاد آمادگی می کند تا نور یقظه و جذب الهی به سراغ او آمده و وی را از غفلت، اوهام و وسوسه های شیطان نجات داده و به خود بیاورد.

به این حقیقت متوجه باشید که قرآن کریم در هر بابی از ابواب خود، برای انسان هدایت ها، تذکرها، هشدارها و انذارها دارد و هر کس صادق تر و دردمندانه به سراغ قرآن رود و در کلام حضرت معبود به فکر صادقانه بپردازد، کلام، رموز و اشارات کلام الهی راهگشای وی خواهد بود.

سومین راه آن است که در همه احوال از «غفلت» اجتناب ورزید و در همه احوال در «یاد» حضرت حق باشید. چرا که شیطان همواره می کوشد انسان را به غفلت کشانده و از این راه آدمی را دچار تزلزل، شک و تردید سازد. از این رو باید تصمیم بگیرید که مراقب حال خود باشید و هر وقت، به هر بهانه ای به «غفلت» کشیده شدید، فوراً متذکر شوید و استعاذه و استغفار کنید و به حالت ذکر و یاد خدا برگردید. آیات 200 و 201 سوره اعراف به این حقیقت اشاره کرده و می فرماید: «و اگر وسوسه ای از جانب شیطان بر تو راه یافت، پس به خدای متعال پناه ببر؛ او سمیع و علیم است؛ پرهیز گاران را هر وقت وسوسه شیطانی رسد و طائف شیطانی بر دل آنها روی بیاورد، فوراً به خود آیند و به حقیقت حال آگاه شوند».

اگر حقیقتش را بخواهید، این غفلت است که آدمی را در دام شیطان و وسوسه های او قرار می دهد و یکی از تبعات آن، همان اضطراب و شک و تزلزل است. به بیان دیگر، غفلت از حق به این معنی که انسان باطناً خدای متعال را فراموش کند، از او و از ذکر او غافل شود و مستغرق در این و آن، و این سو و آن سو گردد، اساس همه گرفتاری ها و وسیله راه یافتن شیطان بر دل و وسوسه های آن است. امام صادق (علیه السلام) نیز به این حقیقت اشاره فرموده اند که «فان الغفله مصطاد الشیطان و رأس کل بلیه و سبب کل حجاب.» حقیقت آن است که غفلت، صیدگاه شیطان، ریشه هر بلا و بدبختی و سبب همه حجاب هاست.[3]

جلیس دل و قرین آدمی به هنگام غفلت، جز شیطان نیست، چنان که خود غفلت هم از ناحیه شیطان است و اوست که انسان را به غفلت می کشد و از یاد خدا غافل می گرداند: استحوذ علیهم الشیطان فانساهم ذکر الله؛ شیطان بر آنان سخت احاطه نمود و آنها را از یاد خدا غافل کرد.[4]

پیام غیبی این آیه آن است که آن جا که فکر و دل تو و باطن تو به کلی از خدا غافل شد، او را فراموش کرد و مستغرق در اوهام و خیالات و این و آن گشت، بدان که شیطان بر تو استیلاء یافته و فکر و دل تو را و یا تو را به آن جا ها کشانیده است، تا از یاد معبود خویش باز بمانی و خسران بینی.

این دو آیه را مکرر بخوانید و در آن تدبر فرمایید:

«ومن یعش عن ذکر الرحمن نقیض لهو شیطانا فهو له قرین و انهم لیصدونهم عن السبیل و یحسبون انهم مهتدون» و هر کس از ذکر خدای رحمان روی بر گرداند، شیطانی را بر او می گماریم که دوست و مصاحب او می گردد و این شیاطین مسلماً آنان را از راه باز می دارند و خودشان گمان می کنند که در راه هدایت پیش می روند.[5]

[1]- فرقان، 77

[2]- دفتر اول مثنوی، 1954-1951

[3]- مصباح الشریعه، باب بیست و چهارم

[4]- مجادله، 19

[5]- زخرف، 36 و 37

X

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...