دیوار چین، تنها میراث جهانی قابل رویت از آسمان

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۲ دیدگاه

 

دیوار بزرگ چین تا قرن هفدهم میلادی در چین ساخته شد. یونسکو در سال 1987، این سازه عظیم ساخته دست بشر را به خاطر اهمیت آن از نظر تاریخی، استراتژیک و معماری در فهرست میراث جهانی ثبت کرد.     

بخش عمده این دیوار به دستور امپراتوران سلسله مینگ و برای حفاظت از چین در برابر اقوام ترک و مغول ساخته شد. این دیوار در محل دیوارهای کوچک‌تری ساخته شد که در قرن سوم پیش از میلاد در برابر هجوم اقوام بیابان‌گرد نواحی مغولستان و منچوری امروزی ساخته شده بود.

این دیوار که بیش از 6350 کیلومتر طول دارد، از تنگه شانهای در خلیج بوهای در شرق چین تا نواحی جنوب شرقی استان خودمختار شینجیانگ در غرب چین می‌رسد.

به خاطر وسعت بیش از حد این دیوار، استفاده از یک نوع مصالح خاص برای کل قسمت‌های آن مقدور نبوده است و به همین خاطر دیوار چین در هر منطقه از مصالح موجود در همان ناحیه ساخته شده است. برای مثال قسمت‌هایی از این دیوار که در نزدیکی پکن قرار دارد، از جنس سنگ آهک ساخته شده است. گرانیت و آجر پخته، از دیگر مصالحی هستند که در دیگر نقاط این دیوار به کار رفته‌اند. در قسمت‌های منتهی‌الیه غربی این دیوار که به خاطر شرایط بیابانی مصالح مناسبی یافت نمی‌شده است، این دیوار با ریختن خاک میان دیواره‌های چوبی که با حصیر به هم بسته می‌شدند، ساخته شده است.

برای افزایش توان دفاعی دیوار چین، در فواصل منظم برج‌های دفاعی در آن ساخته شده است که مدافعان دیوار در صورت مغلوبه شدن جنگ، قادر به عقب‌نشینی و تجدید قوا در آن‌ها بوده‌اند.

تاریخچه دیوار چین

نخستین دیوار دفاعی در چین، در زمان سلسله کین (221 تا 207 پیش از میلاد) ساخته شد. این دیوار که در واقع از به هم پیوستن چند دیوار دفاعی کوچک‌تر تشکیل شد، در قسمت شمال دیوار چین امروزی قرار داشت و در حال حاضر بقایای اندکی از آن باقی مانده است. در طول سلسله‌های بعدی حاکم بر چین نیز دیوارهای دفاعی متعددی در مرزهای شمالی این کشور ساخته شد.

دیواری که امروز به نام دیوار بزرگ چین می‌شناسیم در دوران حکومت سلسله مینگ در مقیاسی وسیع‌تر و مصالحی بادوام‌تر از دیوارهای قبلی، ساخته شده است. هدف اصلی از ساخت این دیوار ممانعت از ورود آدم‌ها نبود، چون به هر حال صعود از این دیوار ممکن است، بلکه جلوگیری از هجوم دسته‌های سوار اقوام بیابان‌گرد و غارت شهرهای مرزی بوده است.

دیوار بزرگ سلسله مینگ در شرق از تنگه شانهای در استان هبی آغاز می‌شود و پس از عبور از 9 استان و 100 شهرستان، در محوطه تاریخی تنگه جیائو در صحرای گبی در استان گانسو پایان می‌پذیرد. پس از پایان دیوار نیز تا چندین کیلومتر، برج‌های دفاعی سر راه واحه‌های جاده ابریشم قرار دارند که با دود با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کرده‌اند.

در طول سال‌های ساخت دیوار چین، بسیاری از کارگرانی که به دستور حکومت در عملیات ساخت دیوار شرکت می‌کردند، بر اثر هجوم راهزنان و یا مریضی ناشی از کار سخت، جان خود را از دست دادند؛ به همین خاطر این دیوار به «طویل‌ترین گورستان زمین» نیز شهرت دارد. البته اجساد کارگران در دیوار دفن نمی‌شد، چون این کار باعث کاهش استحکام دیوار می‌شد و به همین خاطر کارگران اغلب کنار دیوار به خاک سپرده می‌شدند.

پس از هجوم اقوام مانچو - که با خدعه دروازه‌های دیوار را گشودند و به خاک چین وارد شدند - و پایه‌گذاری سلسله کینگ توسط آن‌ها، دیوار چین اهمیت استراتژیک خود را به تدریج از دست داد، چرا که حالا همان اقوامی که قرار بود دیوار مانع از هجوم‌شان شود، بر کل چین فرمانروایی می‌کردند.

رویت دیوار چین از فضا: افسانه یا واقعیت؟

این که دیوار چین از فضا قابل رویت است یا خیر، سال‌ها محل مناقشه بوده است. کسی که نخستین بار ادعای دیده شدن دیوار چین از فضا را مطرح کرد، ریچارد هالیبرتن بود که در سال 1938 در کتاب مشهورش، «کتاب دوم عجایب»، نوشت دیوار چین تنها ساخته دست بشر است که از سطح ماه قابل رویت است. این افسانه تا سال‌ها مورد قبول همگان بود و حتی به کتاب‌های درسی نیز راه یافت، اما حقیقت آن است که دیوار چین از ماه قابل رویت نیست و حتی امکان تشخیص این دیوار از مدار زمین هم محل مناقشه است.

یکی از فضانوردانی که با شاتل از مدار زمین خارج شده است، می‌گوید «دیوار چین از فاصله 290 کیلومتری به بعد غیرقابل رویت است.» ویلیام پوگ فضانورد دیگری که ادعا می‌کرد دیوار چین را از فضا دیده است، بعداً متوجه شد آن چه دیده است نه دیوار چین، که کانال بزرگ پکن بوده است. البته او توانست بالاخره با استفاده از دوربین چشمی، دیوار چین را ببیند، اما به گفته او «رویت این دیوار با چشم غیرمسلح ممکن نیست.» یانگ لیوی، فضانورد چینی نیز که چندی پیش به فضا رفت، گفت که قادر به رویت دیوار چین از فضا نبوده است.

در واقع دیوار چین تنها چند متر عرض دارد - عرضی مشابه بزرگراه‌ها و باندهای فرودگاه - و رنگ آن نیز به رنگ حاک است. به همین خاطر تنها در صورت وجود شرایط جوی مناسب، این دیوار از قسمت‌های پایینی مدار زمین که حدود هزار بار از ماه نزدیک‌تر است، قابل رویت است.

به گفته جین کرنن، فضانورد آمریکایی، «در مدار زمین و از ارتفاع 160 تا 320 کیلومتری، رویت دیوار چین با چشم غیرمسلح ممکن است. «اد لو»، دانشمند و فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی اضافه می‌کند: «امکان رویت دیوار چین از خیلی چیزها کمتر است و برای پیدا کردنش باید دقیقاً بدانید کجا دنبالش بگردید.»

اما عکسی که اخیراً از ایستگاه فضایی بین‌المللی از کره زمین گرفته شده است، بالاخره فرضیه رویت‌پذیری دیوار بزرگ چین با چشم غیرمسلح را تایید می‌کند. این عکس که توسط لروی چیائو، فضانورد چینی ـ آمریکایی گرفته شده است، نخستین عکسی است که امکان رویت دیوار چین از فضا (در صورت شرایط جوی مناسب) را تایید می‌کند.

دیوار چین در دوران معاصر

به خاطر طول بسیار زیاد دیوار چین، محافظت سازماندهی شده از آن ممکن نیست و این امر به تخریب بخش‌های زیادی از دیوار انجامیده است. وضعیت این دیوار در قسمت‌هایی که مورد بازدید گردشگران قرار می‌گیرد بهتر است، اما در نقاط دور افتاده و روستاهای فقیر، گاه روستاییان از دیوار به عنوان منبع مصالح ساختمانی برای ساخت خانه‌ها و جاده‌های خود استفاده می‌کنند.

بر اساس تحقیقی که در دسامبر سال 2002 صورت گرفت، تنها 30 درصد طول دیوار چین وضعیت حفاظتی مناسبی دارد و بقیه بخش‌های آن محتاج توجه و حفاظت بیشتر است. در سال‌های اخیر سازمان یونسکو نیز چندین بار به دولت چین در مورد لزوم حفاظت بهتر از این میراث بی‌نظیر بشری هشدار داده است، اما طول 6 هزار کیلومتری و هزینه بالای مرمت و نگهداری این دیوار باعث شده است تا امروز چاره‌ای جدی برای حفاظت از آن اندیشیده نشود.

  • Eulah

    Eulah

    • ۱۳۹۶/۰۶/۱۵ - ۰۶:۴۲:۵۵

    hello!,I like your writing so so much! percentage we communicate extra approximately your post on AOL?

    I require an expert in this space to unravel my problem.
    May be that's you! Looking ahead to look you.

  • Mason

    Mason

    • ۱۳۹۶/۰۶/۱۶ - ۰۶:۵۴:۳۴

    Hi to all, how is all, I think every one is getting more from this site, and your views are
    good designed for new people.