وستا (اساطیر)

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

وستا، الهه باکره اجاق یا آتشدان خانگی

وستا، در اساطیر روم و در مذهب رومی، الهه باکره اجاق یا آتشدان خانگی، و نیز الهه خانه و خانواده بود. حضور وستا نماد و سمبلی از آتش مقدسی بود که در اجاق یا آتشدان خاص او، و همینطور در معبدش، افروخته می شد. نزدیک ترین همسان و معادل یونانی او، هستیا است.[۱]

 

شرح

وستا ایزدبانوی اجاق یا آتشدان خانگی بود و نامش از جنبه اشتقاق و هم ریشه بودن، معادل هستیا، ایزدبانوی یونانی است. آیین های پرستش این دو الهه نیز به یکدیگر بسیار شبیه بود. البته مقام وستا در جمع خدایان رمی، خیلی بالاتر از مقام هستیا در میان خدایان یونانی بود.

 

نگهداری آتش مقدس [ویرایش]

در ایام بسیار کهن رم، [و شاید تحت تأثیر فرهنگ و دین ایران که در آن آتش، مقدس تلقی می شد و نگاهبانی آتش از وظایف مقدس بود]، ضرورت حفظ و نگهداری دائمی آتش، به صورت وظیفه ای مقدس درآمد که در ابتدا پادشاه مسئول اصلی آن بود. این وظیفه بعدها بر عهدۀ دختران پادشاه گذاشته شد، زیرا مهمتر و بعدها مقدس تر از آن بود که به غلامان سپرده شود.

بنابراین در روزگاران بعد، آتش نه تنها در خانه های رمی همچون عملی دینی و پرستشی، همیشه روشن نگه داشته می شد، بلکه یک آیین رسمی هم وجود داشت که در آن، از یک آتشدان مقدس و شاهانه توسط دختر جوانی از خانواده های ممتاز، مراقبت و نگهداری می شد. دختران ممتازی که وظیفه مراقبت و نگهبانی از آتشدان مقدس را عهده دار می شدند، [به افتخار وستا]، به نام باکره ها یا دوشیزگان وستال شناخته می شدند. [۲]

بخش بزرگی از تاریخ رم، به نیایش وستا و نگهداری آتش جاودان [همان آتش مقدس] او، توسط وستال ها یا کاهنه های وستا اختصاص داشت. [۳]

 

وستالیا [ویرایش]

وستا دارای جشنی مخصوص به خود بود که وستالیا یا جشن وستا خوانده می شد. زمان برگزاری این جشن از ۷ ژوئن تا ۱۵ ژوئن بود. در نخستین روز از این جشن، پنوس وستا (پرده خلوتگاه سانکتروم در معبد وستا) باز می‌شد، و این تنها روز در تمام طول سال بود، که با باز شدن آن، برای زنان امکان تقدیم اشیاء مقدس بدان و ارائه مقدسات وجود داشت. از جمله چنین مقدساتی، می توانست شامل حذف گوساله متولد نشده از گاو باردار باشد(؟).[۴]

جشن وستا در اواسط ماه ژوئن برگزار می شد و به هنگام آب و جارو کردن معبد، آب مورد نیاز [توسط کاهنه‌های وستال]، از آب چشمه مقدس فراهم می‌گردید. در این جشن ماده خرها را با تاج‌هایی از گُل که به گردن خر می‌آویختند، آرایش می‌دادند و همه این خرها از کار کردن معاف بودند.

علت گرامیداشت ماده خر در این جشن، این بود که ماده خر، حیوان مقدس وستا محسوب می‌شد. همین نکته [اینکه خر ماده، حیوان مقدس وستاست] نشان از قدمت کیش وستاپرستی دارد، چراکه ماده خر که حیوان خاص منطقه مدیترانه است، در اعصار کهن گرامی داشته می‌شده و در نتیجه از تقدس اسب، که یک عقیده هندواروپائی است، در کیش وستا نشانی نیست.[۵]

 

پانویس‌ها [ویرایش]

↑ مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در 17 سپتامبر ۲۰۱۰

↑ اساطیر جهان از موسسه لاروس(۲)، زیرنظر: پی یر گریمال، ترجمه: مانی صالحی علامه، چاپ اول، صفحه: 112

↑ اساطیر رم، اثر: استیوارد پرون، ترجمه: محمدحسین باجلان فرخی، چاپ اول، صفحه: 46

↑ مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۰

↑ اساطیر رم، اثر: استیوارد پرون، ترجمه: محمدحسین باجلان فرخی، چاپ اول، صفحه: ۴۷

 

منابع [ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Vesta (mythology)»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در 17 سپتامبر ۲۰۱۰).

استیوارد پرون. اساطیر روم. ترجمهٔ باجلان فرخی. چاپ اول. تهران: انتشارات اساطیر، ۱۳۸۱. ISBN 964-331-110-4.

جان پی یر گریمال. اساطیر جهان از موسسه لاروس. ترجمهٔ مانی صالحی علامه. چاپ اول. تهران: نشر مهاجر، ۱۳۸۶. ISBN 964-8861-39-0.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...