استون هنج، معماری جاودان

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

در یک نمای کلی، در سراسر جهان چیزی مانند استون هنج (Stonehenge) واقع در ویلتشایر نمایی از "استون هنج" (Wiltshire) بریتانیا وجود ندارد. هرچند نظریاتی درباره معبد بودن این مکان و جایگاه پرستش ماه و خورشید بودنش وجود دارد، ما هرگز نخواهیم دانست که چرا هزاران سال قبل، صدها تن از مردم برای بنا کردن این سازه غریب که به نوعی شاهکار مهندسی محسوب میشود، کوشش کرده اند.

هزاران سال قبل، پیش از اینکه استون هنج ساخته شود، تمام دشت سالیسبوری Salisbury Plain جنگلی از درختان سر به فلک کشیده صنوبر و فندق بود. در طی قرنها این دورنما به تپه ماهورهای سرسبز گچی تبدیل شده است. آنچه امروز از استون هنج باقی مانده است تقریبا نیمی از بنای اصلی است، تعدادی از سنگها فرو افتاده اند، تعدادی توسط مردم اطراف برای ترمیم خانه ها از محل اصلی دور شده اند و بازدید کنندگان نیز در طی قرنها تا حد زیادی به این بنا آسیب رسانده اند.

استون هنج در سه مرحله ساخته شده است. بخش اول دایره ای متشکل از الوارهایی بود که با خندق و دیواره آن محاصره شده بود. خندق دستی کنده شده و برای حفر آن از استخوان حیوانات استفاده شده بود، از شاخ گوزن مانند کلنگ و برای سست کردن زمین گچی سست استفاده شده بود و استخوان کتف احشام نیز مانند بیل به کار برده شده بود.

حفاریهای انجام شده در این خندق تعدادی شاخ گوزن را که عمدا در آن باقی مانده بودند را خارج کرد و با انجام آزمایش کربن 14، مشخص شد که تاریخ ساخت این اولین هنج (henge)، به 50 قرن پیش یا حدود سال 3100 قبل از میلاد بازمیگردد و اینجا نقطه آغاز اسرار است. کاوشگران در اینجا تنها استخوان پیدا نکرده اند، در حاشیه دیواره خندق 56 حفره وجود دارد که به نام کاشف آنها، جان اوبری (John Aubrey)، حفره های اوبری (Aubrey Holes) نامیده شده اند.

اوبری این حفره ها را در سال 1666- قرن هفددهم – کشف کرد و ما امروزه میدانیم که آنها برای نگهداشتن دکلهایی چوبی به کار میرفته اند، همانطور که بعدها حفره هایی برای نگهداشتن ستونهای سنگی – که هنوز باقی هستند – حفر شده اند. به این ترتیب، اولین بخش این بنا در حدود 5050 سال قبل و با دایره ای از دکلهای چوبی که در میان خندقی قرار دارند، ساخته شده است. 

نمایی از "استونهنج" در زمستان سپس در حدود 4500 سال قبل – سال 2500 قبل از میلاد و 2400سال قبل از اینکه رومیان وارد خاک بریتانیا شوند – این بنا از نو و اینباراز سنگ ساخته شد. سنگهای آبی مورد استفاده در این بازسازی، از کوههای پرزلی (Preseli) واقع در پمبروک (Pembroke) و در 380 کیلومتری ساوت ولز آوردهشده اند. تا دریا کشیده شده، روی کلکهای عظیم حمل شده و بالاخره به محلامروزی آن رسیده است. با درنظر گرفتن اینکه هر سنگ حدود 5 تن وزن داشته،انجام این کار به واقع کاری عظیم و نماد از خودگذشتگی انسانهای دورانباستان به شمار میرود. قبل از اینکه دومین مرحله استون هنج به اتمام برسد،کار متوقف شد و در دوره ای متروک باقی ماند. سپس ساخت یک استون هنج بزرگتر وبهتر آغاز شد، همان بنایی که امروز نیز باقی مانده است و در حدود 4300 سالقبل اجرا شده است، مرحله سوم و آخر بنای استون هنج. سنگهای آبی از محلقبلی خود خارج شده و مجددا چیده شدند و این بار سنگهایی بزرگتر از قبل ازمنطقه ای به نام مارلبورو داونز (Marlborough Downs) در 32 کیلومتری محل،آورده شدند. این سنگهای رسوبی غول آسا که امروزه سارسن (Sarsen) نامیدهمیشوند، توسط چماقهای سنگی خرد شده و به اندازه مناسب درآمده اند. هر جفتسنگ به صورت عمودی بلند شده و در بالا توسط سنگی افقی به یکدیگر متصل شدهاند. برای نگهداشتن این سنگ سردر، از تکنیکهای اولیه نجاری استفاده شدهاست. آنها بستهایی در سنگ ایجاد کرده اند و سپس سنگ افقی و عمودی را بانوعی کام و زبانه به هم متصل کرده اند. تمام این ساخت و ساز به طرزهوشمندانه ای تراز با طلوع خورشید میانه تابستان طراحی شده است. اینانسانها چگونه سنگها را به حالت عمودی درآورده اند؟ حقیقت این است که هیچکس نمیداند واقعیت چه بوده، حرکت دادن هر یک از این خرسنگها (megalith) کهسنگین ترین آنها شاید 45 تن وزن داشته باشد، نیازمند نیروی بدنی صدها تنبوده است. افسانه ها و اساطیر فوق العاده ای درباره این بنا وجود دارد واین سازه عظیم دوران ماقبل تاریخ بانمایی از غروب زمستان در "استون هنج" پیشینه اسرار آمیز خود از سال 1986 به عنوان میراث جهانی شناخته شده است. استثنایی بودن این منطقه تنها به خاطر سنگها یا منظره غنی باستانی آن نیست،بلکه گیاهانی که در آن میروید هم خاص هستند. نوعی بوته علفی نادر وگلسنگهایی زرد و خاکستری بر روی سنگها وجود دارند که در کمتر جایی دیده شدهاند. چنین تصور میشود که نام استون هنج به دوران آنگلو ساکسون مربوط باشد،هنج (henge)، لغت قدیمی انگلیسی برای آویختن یا معلق ماندن (hanging) بودهاست. به این ترتیب استون هنج به معنای “سنگهای معلق” است که اشاره بهسردرهای عظیمی دارد که بر بالای ستونها معلق مانده اند. امروزه لغت هنجمعنای خاص باستانشناسانه ای یافته است: “محوطه دایره شکلی که توسط ستونهایا دکلهایی از چوب یا سنگ و یا حفره هایی، محصور شده باشد

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...