قتل های مرموز در شهر سانفرانسیسکو؛ قاتل سریالی به نام زودیاک

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

 

شهر سانفرانسیسکو در آمریکا به خاطر چیزهای زیادی شهرت دارد؛ اما در اواخر دهه ۶۰ میلادی به دلیل رخ دادن مجموعه‌ای از وحشتناک‌ترین قتل‌های مرموز سریالی در تاریخ آمریکا این شهر به شهرت رسید…

 شهر سانفرانسیسکو در آمریکا به خاطر چیزهای زیادی شهرت دارد؛ اما در اواخر دهه ۶۰ میلادی به دلیل رخ دادن مجموعه‌ای از وحشتناک‌ترین قتل‌های مرموز سریالی در تاریخ آمریکا این شهر به شهرت رسید. از دسامبر ۱۹۶۸ تا اکتبر ۱۹۶۹، قاتلی سریالی با نام مستعار زودیاک حداقل هفت نفر را در این شهر به قتل رساند. علاوه بر آن، وی پلیس و روزنامه‌های محلی را با نامه‌های دستنویس سرشار از تهدید، ادعاهایی درباره قربانیان نامعلوم بعدی و پیام‌های رمزنگاری شده دست می‌انداخت. قاتل فرضی ادعا می‌کرد زمانی‌که تمام این نوشته‌ها کشف رمز شود، یک هویت مشخص خواهد شد. اما برخی از این رمزها هرگز شکسته نشد و قاتل نیز هرگز دستگیر نشد. نخستین رمز از رمزهای سه‌گانه او با جایگذاری حروف به وسیله دسته‌ای از نمادها به رمز درآمده بود. اما یک‌گیر کوچک در اینجا وجود دارد؛ برای بعضی از پرکاربردترین حروف در زبان انگلیسی مانند حرف E از چندین نماد مختلف استفاده شده بود. این کار باعث می‌شد که کشف این رمز با استفاده از روش‌های ساده کشف رمز، مانند جست‌وجو برای حروف پر کاربرد دشوار باشد. این سه رمز نهایتا با فرض اینکه کلمات «کشتن» یا «به قتل رساندن» باید در آنها وجود داشته باشد، کشف رمز شدند. پس ترکیب نتایج با یکدیگر، پیام بلندتری را ساخت که بیانگر لذت قاتل از کشتن بود و انگیزه او را نیروهای ماوراءطبیعی توصیف می‌کرد؛ اما هیچ سرنخی از هویت قاتل در آن وجود نداشت. در نوامبر ۱۹۶۹، زودیاک پیام رمزی را برای یکی از روزنامه‌های محلی ارسال کرد که کارآگاهان گمان می‌کردند هنوز ممکن است به حل پرونده کمک کند. این رمز ۳۴۰ کاراکتری از سه رمز اول کوتاه‌تر بود و از روش رمزنگاری متفاوتی بهره می‌برد. دن اولسن، رئیس کمیته تحقیقات فدرال آمریکا در خصوص رمزنگاری و پیام‌های تهدیدآمیز می‌گوید که این رمز که با نام Z ـ‌ ۳۴۰ شناخته می‌شود؛ رمز شماره یک در میان ۱۰ رمز حل نشده واحد وی به شمار می‌رود. به گفته وی هر سال ۲۰ تا ۳۰ نظریه مختلف از سوی مردم در این خصوص به واحد او ارائه می‌شود؛ اما هیچ کدام نتوانسته است به پیشرفت این پرونده کمکی بکند. کمیته رمزنگاری برای اینکه دریابد آیا واقعا پیامی در این رمز وجود دارد، فراوانی نمادها را در آن بررسی کرده است. اگر هیچ جوابی برای این معما وجود نداشت، فراوانی نمادها در سطرهای نوشته می‌بایست با فراوانی ستونی آنها برابر باشد؛ اما این نتیجه‌ای نبود که کمیته از بررسی خود به دست آورد. سال ۲۰۰۹ رایان گارلیک – متخصص علوم محاسباتی از دانشگاه تگزاس شمالی – به همراه دانشجویانش تلاش کردند با استفاده از الگوریتم‌های ژنتیکی جوابی برای این معما پیدا کنند. آنها ابتدا به صورت تصادفی، جفت‌های احتمالی از حروف انگلیسی و نمادهای رمز زودیاک را تولید کردند. سپس به جست‌‌وجوی این مطلب پرداختند که هر کدام از جفت‌های تولید شده از نمادها و حروف انگلیسی چقدر خوب می‌تواند توالی‌های دو حرفی و سه حرفی مانند th و es را که در زبان انگلیسی متداول است، تولید کند. سپس آنها بهترین جفت‌ها را برای ایجاد ترکیبات بیشتر انتخاب کردند.

 با استفاده از این روش آنها توانستند جواب نخستین رمز حل شده زودیاک را به دست آورند، اما توفیق چندانی در خصوص Z ـ‌ ۳۴۰ نداشتند. تلاش‌های بعدی محققان دانشگاه ایالتی سنخوزه کالیفرنیا با استفاده از الگوریتم‌های ژنتیک نیز به نتایج مشابهی ختم شد. گارلیک تصور می‌کند که نوعی بازآرایی فیزیکی در ترتیب نمادها لازم است. با وجود این، امتحان کردن تمام راه‌های ممکن در این خصوص بسیار زمانبر و دشوار است. وی می‌گوید: «قبل از اینکه بتوانید از نرم‌افزارهای خود برای حل این رمز استفاده کنید، باید دقیقا بدانید که چه کاری را باید انجام دهید.»

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...