شگفتی بر روی کره ماه

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

ماهواره‌های ساخت دست بشر روزها و شب ها زمین را دور می‌زنند و به تجهیزاتپیشرفته مجهز شده‌اند که اطلاعاتی از گرما، سرما و مواد رادیواکتیو در فضابه زمین مخابره می‌کنند. اما آنها پیام‌های دیگری نیز مخابره می‌کنند کهدر مدت زمان طولانی آینده بشر را تغییر خواهد داد. وجود این ماهواره‌ها بهما نشان می‌دهد که ما در آستانه سفر فضائی قرار گرفته‌ایم و آن روز نزدیکاست که انسان برای اولین بار این کره خاکی را به قصد گردش در این جهان بی‌پایان ترک کند. ایستگاههای فضائی ساخته خواهد شد که به دور زمین می‌گردند وآنجا نقطه‌ای می شود که ما سفر خود را به پایگاههای دیگری در فضا آغازکنیم.

برای قرن‌ها تصور می شد که کره ماه خالی از سکنه و فاقد اتمسفر می‌باشد. کره ای که بطور متناوب توسط نور خورشید گرم می‌شود و زمانی در تاریکی مطلققرار می‌گیرد. تحت چنین شرایطی حیات در این کره غیر ممکن است. اما درسال های اخیر اتفاقاتی افتاده است که نظریه عدم حیات در کره ماه را زیرسوال برده است.

مدارک در این زمینه قطعی نیست، اما بقدر کافی قانع کننده بود که مشاورانعلمی رئیس جمهور«آیزنهاور» او را از هرگونه شعله ور ساختن جنگ اتمی درماه خودداری کند تا زمانیکه معلوم شود آیا آثار حیات در آن کره وجود داردیا نه. آیا حیات بر روی چنین کره بدون آب و هوایی امکان‌پذیر است؟ چرامشاوران علمی رئیس جمهور چنین هشداری به او دادند، بهتر است نگاهی بهشواهد موجود بیاندازیم.

در شب 29 جولای سال 1953 «جان اونیل» فقید سردبیر مشهور علمی مجله «هرالد تریبون» چاپ نیویورک با تلسکوپ مشغول تماشای ماه بود. او عدسیپرقدرتی با قدرت بزرگ نمائی 90 بار به تلسکوپ خود انداخت تا حفره‌های ماهرا بهتر ببیند. اما بسختی می‌توانست چیزی را که می‌دید باور کند! درحاشیه منطقه بزرگی موسوم به دریای «کریسیوم» سایه شبیه به ساختمان یک پلدیده می‌شد که حد اقل 12 مایل طول داشت. اونیل عدسی تلسکوپ را عوض کرد وقدرت بزرگ نمائیعدسی را تا 250 بار اضافه کرد. اینبار تصویر پل واضح‌تردیده می شد. یک شاهکار مهندسی باور نکردنی که ظاهرأ در مدت کوتاهی ساختهشده بود، زیرا پنج هفته قبل که اونیل همان منطقه از ماه را دیده بود،اثری از پل وجود نداشت.

اونیل مرد باهوشی بود و می‌دانست اگر این موضوع را فاش کند، مورد حملهمنتقدان قرار خواهد گرفت. اما تصمیم گرفت گزارشی در اینباره بنویسد.ابتدا موضوع را با جزئیات کامل به اطلاع انجمن رصدگران ماه و سیارت رساند وچیزی را که دیده بود به عنوان یک پل بزرگ طبیعی معرفی کرد. به خاطر اینموضوع مورد حمله بعضی از ستاره شناسان قرار گرفت. اما با حمایت دکتر «اچ.پی. ویلکینز» شخصیت برجسته جهانی در زمینه مطالعه ماه از این حملات نجاتپیدا کرد. زیرا او نیز در آگوست 1953 یکماه بعد از کشف اونیل اعلام کردکه بطور وضوح ساختمان پل مانندی را در مکانی که اونیل ادعا کرده بود،مشاهده کرده است. یک ماه بعد یک دانشمند انگلیسی بنام «پاتریک مور»حمایت خود را از اونیل اعلام کرد. او نیز پل را به مدت یک ساعت به روشنیدیده بود.

در حقیقت، پدیده‌های شگفت انگیز بر سطح کره ماه ناشناخته نیستند، بلکهغیر قابل توضیح می‌باشند. پل اونیل چنانکه گفته شد، در دریای کریسیومواقع شده بود و دریای کریسیوم عجیب‌تر از مناظر عجیب دیگر نیست.در سال 1869 بعد از اینکه یکسری نقطه‌های نورانی به اشکال هندسی در سطحکره ماه دیدهشد. انجمن ستاره‌شناسی سلطنتی از تعدادی از ستاره‌شناسانخواست که این پدیده را مشاهده و ثبت نمایند. در طول دو سال آنها بیش ازیکصد شکل هندسی مانند مربع مستطیل، خط های مستقیم، مثلث را ثبت کردند کهبسیاری از آنها در اطراف دریای کریسیوم قرار گرفته بودند. اگر این اشکالعلائم و یا پیامی از فضا برای ما بودند، معنی و مفهوم آنها برای کسانی کهآنها را مطالعه می کردند، نامفهوم بود و در اواخر سال 1871 این اشکالنورانی ناپدید شدند.

در سال 1912 یک ستاره شناس آمریکائی بنام «اف. بی. هریس » گزارش داد کهیک شیء سیاه هندسی را مشاهده نموده که 50 مایل قطر داشته است و از نزدیکماه عبور کرده است و آنقدر به ماه نزدیک شده بود که سایه آن بر سطح کره ماهافتاده بود. در تاریخ 30 مارس 1950 یک ستاره شناس انگلیسی بنام دکتر «پرسی ویلکینز» نور غیرعادی و سرخ رنگی را در نزدیکی«اریستارکوس» مشاهده کرد. او این پدیده را به شکل بیضی توصیف کرد کهفروزان بود و به نظر می‌رسید در نزدیک حفره های ماه در حرکت می‌باشد. سهماه بعد دکتر «جیمز بارتلت» ستاره شناس آمریکائی شیء مشابهی را در همانمکان مشاهده کرد.

در فهرست پدیده‌های شگفت‌انگیزی که در سطح کره ماه دیده شده است، باید بیشاز دویست شیء مدور سفید رنگ گنبدی شکل را افزود که در سال‌های اخیر دیدهشده اند. گاهی این اجسام ناپدید شده‌اند و در مکان دیگر ظاهر شده‌اند.اگر اینگونه پدیده‌ها بر روی سطح کره ماه واقعی باشند، بنابراین می‌توانآنها را پدیده‌های طبیعی بی‌نظیر دانست.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...