نفس زکیه کیست؟

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

یکی از علائم و نشانه های حتمی «قتل نفس زکیه» است. چنانکه امام صادق(ع) فرمود: « پیش از قیام قائم(عج) پنج علامت حتمی است: یمانی، سفیانی، صیحۀ آسمانی، قتل نفس زکیه، فرو رفتن...»

و شیخ مفید(ره) از امام باقر(ع) روایت می کند که فرمود:« فاصلۀ بین قتل نفس زکیه و ظهور قائم(عج) بیش از پانزده شبانه روز و زیادتر نیست.»

مقصود از نفس زکیه نفس کاملۀ پاک و پاکیزه است. کلمۀ «زکیه» از ریشۀ «زکی» به معنای «رشد کرد و پاکیزه شد» می باشد. و مقصود از «رشد» در اصطلاح اسلامی، تکامل با علم و اخلاص و فداکاری است؛ و ممکن است با دقت بیشتری برای کمال دو معنی در نظر بگیریم:

معنای اول: کمال، عبارت است از آنچه خواستۀ اسلام است از یک فرد مسلمان که در درجۀ بالای ایمان و اراده و از خود گذشتگی باشد، بنابراین مقصود از نفس زکیه یکی از اشخاص با اخلاص و آزمایش شده در دوران غیبت کبری خواهد بود که بر اثر فتنه ها و انحرافات حاکم در آن زمان، به شهادت می رسد.

معنای دوم: مقصود از کمال، برائت از آدمکشی می باشد که به همین معنی در قرآن مجید آمده است: آیا نفس زکیه ای را بدون اینکه کسی را کشته باشد تو کشتی؟ کار زشتی انجام دادی.» و شاید از این که در اخبار، تعبیر به نفس زکیه شده است به این خاطر بوده که می خواستند مفهوم قرآنی را بگویند.

ولی آنچه که معنای اول را تقویت می کند، آن است که از این روایات آنچه به ذهن می رسد، «نفس زکیه» انسانی است که بر اثر شخصیت والای او، آن قتل اهمیتی به سزا دارد و اهمیت قتل در مورد اشخاص آزمایش شده و با اخلاص است، که در سطح بالاتری قرار گرفته باشند تا جلب نظر کند و موجب تأثر و تأسف عمیق مردم گردد. ولی کشف یک مرد معمولی بی گناه نوعا اهمیتی در جوامع ندارد و جلب نظر نمی کند. ضمن اینکه اگر کسی می خواهد نشانۀ علامت شود، می بایست در مورد کسی باشد که در بین مردم شناخته شده باشد، و إلا نمی تواند که نشانۀ ظهور باشد.

بنابراین وقتی معنای اول با مجموع روایات سازگارتر بوده و معنای دوم چنین انطباق و تناسبی نداشت، بر ما لازم است که معنای اول را گرفته و بر طبق آن عمل کنیم.

محدث قمی در این رابطه می فرماید:«نفس زکیه آن پسری است از آل محمد(ص) که در ما بین رکن و مقام کشته شود.»

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...