ست

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

ست، تصویر شده بر دیوار مقبره توتموث سوم

 

ست (Set or Seth)، در اساطیر مصر ایزد بیابان است. مفهوم کلی نام ست مشخص نیست، اما اغلب آن را به معنای «کسی که می‌درخشد» یا «کسی که استوار است» معنی کرده‌اند.

از آنجا که ست ایزد بیابان است، او را با طوفان‌های شن و کاروان‌های تجارتی که از میان بیابان عبور می‌کردند نیز مرتبط دانسته‌اند. بر طبق طبیعت بیابان‌ها، ست را ایزدی قدرتمند نشان داده‌اند. به همین دلیل، مفهوم دیگر نام او را «کسی که قدرتمند است» گفته‌اند و بر مقبره پادشاهانی که تصویر ست ترسیم می‌شد، به این معنا بود که قدرت این پادشاه از سوی ست ناشی می‌شده‌است.

ست فرزند زمین (گب) و آسمان (نوت)، برادر زمین‌های حاصلخیز اطراف نیل (نفتیس)، مرگ (اوزیریس) و زندگی (ایزیس) است.

در زبان مصر باستان، بیابان Tesherit نامیده می‌شد که به لغت Tesher به مفهوم رنگ سرخ نزدیکی دارد. به همین دلیل همواره ست را با افرادی که به گونه‌ای سرخ چهره یا سرخ مو بودند، مرتبط می‌دانستند. البته چنین افرادی زیاد در مصر پیدا نمی‌شدند و به همین دلیل، ست را اغلب ایزد بیگانگان نیز می‌دانستند.

ست را اغلب بصورت حیوانی ناشناخته تصویر می‌کردند که اندکی به کفتار و شغال شباهت داشت. هر دوی این حیوانات، در بیابان زندگی می‌کنند، بنابراین آنها را موجودات تحت فرمان ایزد ست می‌دانستند.

ست و هوروس را اغلب دشمن یکدیگر می‌دانستند. هوروس ایزد بزرگ مصر علیا و ست ایزد بزرگ مصر سفلی بود. بنابراین زمانی که دو مصر در جنگ به سر می‌بردند، اینطور تصور می‌شد که خدایان نیز با هم می‌جنگند. باور بر این بود که در طی این جنگ‌ها، ست یکی از چشمان هوروس را از کاسه درآورده‌است و همین موضوع را دلیلی بر این می‌دانستند که چرا ماه به اندازه خورشید، درخشان نیست. چون در نظر مردمان مصر باستان، ماه و خورشید چشمان هوروس بودند.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...