نس (دیو)

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

نَس یا نَساییا نسو یا نسوش یا دروخش نسوش یا دروج نسو برپایه مزدیسنا نام دیوی است که بر تنِ مرده می‌تازد و آن را ناپاک می‌کند. این دیو هنگامی که در تن کسی حلول می‌کرد، آن فرد می‌مرد. دروخش نسوش ناپاک‌ترین و خطرناک‌ترین دیوها بود. به همین جهت به همان اندازه ای که این دیو ناپاک و نجس و خطرناک بود، آن لاشه و مرده نیز نجس و خطرناک محسوب می شد و هر کس از سه قدمی به مرده ای نزدیک‌تر می‌شد، ناپاک شده و لازم بود مراسم دیوزدایی و برشنوم که غسل مس میت بود درباره اش انجام شود تا پاک شود.[۱]

برپایه باورهای بهدینان این دیو را با بردن نام یکی از امشاسپندان به ویژه خرداد بر سر مرده و پاره‌ای آیین‌های دیگر می‌توان او را دور نمود.

 

واژه‌شناسی

این نام در پهلوی نَس nas و نسوش nasuš آمده‌است و از ریشه واژه پهلوی nasâ و واژه اوستایی -nasav به معنای تنِ مُرده می‌باشد.

 

پانویس

↑ رضی، دین و فرهنگ ایرانی پیش از عصر زرتشت،۷۷.

 

منبع

بهار، مهرداد. پژوهشی در اساطیر ایران. چاپ پنجم. تهران: نشر آگه، ۱۳۸۴. شابک ‎۹۶۴-۳۲۹-۰۰۹-۳.

رضی، هاشم. دین و فرهنگ ایرانی پیش از عصر زرتشت. چاپ دوم. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۸۴. شابک ‎۹۶۴-۳۷۲-۰۳۲-۲.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...