مرز ناپیدا و حد فاصل میان دریای شور و شیرین

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

قرآن کریم هنگامی که در مورد تقسیم‌کننده آب شور و شیرین صحبت می‌کند به وجود یک بخش نامرئی اشاره می‌کند:

وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا

و اوست که دو دریای مختلف را هر کدام ترکیب خاص خود داده، این یکی شیرین گوارا و این دیگری شور تلخ است. میان آنها مرز ناپیدا و حد فاصل ممنوعه‌ای قرار داد [1]

آب شیرین رودخانه فوراً با آب شور دریا مخلوط نمی‌شود. وضعیت در مورد برخورد دو دریای شور و شیرین (رودخانه و دریا) متفاوت از برخورد دو دریای شور است. دور از مصب رودخانه، قبل از اینکه هیچ اختلاطی رخ دهد آب شیرین به طور عمیق به بدن آب شور نفوذ می‌کند. آنچه که دو آب شور و شیرین را از هم جدا می‌کند منطقه حد فاصل بین آنهاست که با یک ناپیوستگی چگالی مشخص دو لایه را جدا می‌کند. این حد فاصل، شوری مختلفی نسبت به آب شور و آب شیرین دارد. چشم انسان نمی‌تواند این تفاوت را ببیند و این اطلاعات را علوم پیشرفته اخیر با استفاده از تجهیزات اندازه‌گیری دما، شوری، چگالی و ... کشف کرده است. در جاهـایـی کـه دو دریـای شـور و شـیـریـن (یعنی دریا و خور) به هم می‌رسند آب آنها بطور درجه به درجه در هم قاطی می‌شود. از نقطه آب خیلی شور دریا تا نقطه آب خیلی شیرین، حد فاصل میان آنها می‌باشد.

حجر محجور به معنی محدوده و حد فاصل ممنوعه و تحریم شده است که نه می‌توان وارد آن شد و نه می‌توان از آن بیرون رفت. علت اینکه آیه این حد فاصل را حجر محجور نامیده این است که هر یک از محدوده آبهای مورد نظر (یعنی آب شیرین و آب شور و آب ترکیبی آنها) شرایط زیستی خاص خود را دارد، در صورتی که موجود زنده از آن بیرون برود و یا وارد آن بشود می‌میرد. البته موجودات بنابر فطرت خود از آن بیرون نمی‌روند.

[1] - آیه 53 سوره فرقان

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...