چقدر این صحنه برایم آشناست!

نوشته شده توسط:کیوان فیض مرندی | ۰ دیدگاه

گاهی اوقات هنگامیکه برای اولین بار به مکانی وارد می شوید یا فردی را برای نخستین بارملاقات می کنید،ولی احساس می کنید که آن مکان یا فرد را قبلاً شناخته ودیده اید،بدانید که دژاوو یا آشنا پنداری به سراغ شما نیز آمده است.دژاووچند نوع دارد.

انواع دژاوو عبارت اند از:

دژاووکو:در این حالت شخص به این اطمینان می رسد که همه چیز دقیقا همان طور که قبلا اتفاق افتاده بود تکرار می شود.

دژاسنتی:ایننوع آشنا پنداری حالتی را شامل می شود که در آن شخص حس می کند که چیزی راقبل از وقوع آن حس کرده است.دژا ویزیته:طی این حالت آشنا پنداری فرد درمکانی که برای اولین بار در آن حضور دارد احساس آشنایی می کند.

علم به ما چه می گوید؟

یکی از توضیح های بیولوژی این پدیده به ساختار مغز و سیگنال های حسی و عصبی آن مربوط می شود.بر اساس این فرضیه،فاصله ی اندک بین دریافت اطلاعات از دو چشم موجب می شود تا دریافت و درک دو مرحله ای از یک رویداد به وقوع بپیوندد. دومین توضیح علمی در توجیه دژاوو وجود تفاوت در فرایند درک زمان متمرکز شده است.بر اساس این فرضیه پدیده ی دژاوو بر اثر بروز اختلال در شناخت زمان و ارسال و دریافت سیگنال های گوناگون توسط مغز روی می دهد .دکتر کلری پدیده دژاوو را مترادف با مواردی می داند که در آنها یک چیز به اصطلاح روی نوک زبان ما قرار دارد و یا یک چهره برای ما بسیار آشنا است ، اما قادر با شناختن و به یاد آوردن اسم صاحب چهره نیستیم .

بعضی روان شناسان به ایننتیجه رسیده اند که بروز اختلال و بی نظمی ارتباطی بین هیپو کامپوس ( کهمسئول ایجاد حس آشنایی و مأنوس بودن با برخی مکان ها ،افراد و اشیا است ) می تواند نقشی تعیین کننده در شکل گیری پدیده دژاوو داشته باشد .

آن سوی علم

در این قسمت قصد داریم تا با دیدی فرا علمی و فرا طبیعی به دژاوو و پدیده های مشابه بنگریم .یکی از فرضیه های پر طرفدار در این زمینه " گذشته همچون هولو گرام " است که به وسیله دکتر بوهم و همکارانش در دهه 1940 ارائه شده است .بر اساس این فرضیه ،گذشته کاملا از دست نرفته است و هنوز در قالب هایی که در دسترس ادراک بشری است ،وجود دارد ؛و ذهن هایز قدرتمند و با استعداد می توانند به اتفاق های گذشته دست یابند . دژاوو را نیز میتوان با کمک همین فرضیه توجیه کرد و ادعا نمود که به وجود آمدن حس آشنا پنداری با یک مکان یا چهره خاص ، به دلیل وجود خاطره ای مشترک بین ذهن فرد و آن مکان یا چهره خاص در گذشته بوده است که هم اکنون در زمان حال ، تداعی شده است .با این فرضیه می توان نوعی از دژاوو که با رویداد های صورت گرفته در گذشته در ارتباط هستند توجیه کرد.

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...